تحليل و بررسي نوستالژي در اشعار برگزيدة فدوي طوقان

A Critical Reading of Nostalgia in the Poetry of Fadwa Touqan

نوستالژي ‌يكي از مباحث مطرح در نقد روان‌شناختي است كه در فارسي به حسرت سروده يا دل‌تنگي بازگرداني شده است. حسرت گذشته‌هاي شيرين و تقابل زمان حال با گذشته، نوستالژي ناميده مي‌شود كه در دو شاخۀ خاطرۀ فردي و خاطرۀ جمعي نمود يافته است. غم غربت و دوري از وطن، يادكرد مرگ، حسرت دوران كودكي و جواني، جدايي معشوق جزء خاطرۀ فردي و ياد دوران باشكوه تاريخ، باستانگرايي و آرزومندي آرمان‌شهر از مؤلفه‌هاي خاطرۀجمعي به‌شمار مي‌روند. از آن‌جا كه هر شاعري متناسب با حال و هوا و موقعيت خود به گذشته و لحظات ديرينۀ خود توجه دارد، فدوي طوقان، شاعر معاصر ادبيات عرب نيز، اشكال و ابعادي از دردمندي، حسرت و دل‌تنگي را در شعر خود به نمايش گذاشته است. اين مقاله به رويكرد نوستالژيك وي به گذشته، غم غربت و دوري از وطن، از دست‌دادن عزيزان و عشق به وطن و سرزمين خود و آرزومندي آرمان‌شهر و اسطوره‌گرايي پرداخته و نمودهاي هريك را تعيين مي‌كند.

Nostalgia is one of the hot-debated issues in critical psychology which has been translated as the yearning or gloom in Persian. It is defined as the regret for the sweet past and the contrast of the present with the past. The feeling of alienation and being remote from the home, remembering death, the regret of childhood and youth, separation for the beloved, remembering the glorious era of history, desire for the ancient times, and the hope for Utopia are considered as its components. Fadwa Touqan, a contemporary poet of Arabic literature, has depicted some shapes and dimensions of sympathy, regret and anguish in her poems. Retying on nostalgic, this paper reflects upon love, Stay away from land and Death, Love of country, hope for Utopia and Mythology " and aims to explain each one's manifestations through a comparative perspective.