پديد آورندگان :
حاجي عربي، الهه دانشگاه علوم پزشكي سمنان - دانشكده پزشكي، سمنان , نوبهار، منير دانشگاه علوم پزشكي سمنان - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري، سمنان , قرباني، راهب دانشگاه علوم پزشكي سمنان - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت، سمنان
كليدواژه :
افسردگي , آگاهي , خود مراقبتي , ديابت نوع دو
چكيده فارسي :
چكيده: (10826 مشاهده)
هدف: شواهد نشان مي‌دهد خودمراقبتي در ديابت، يكي از مهم‌ترين را‌ه‌كارهاي اساسي جهت كنترل بيماري محسوب مي‌شود. از آن‌جا كه رابطه آگاهي و افسردگي با خودمراقبتي بيماران مبتلا به ديابت قندي نيازمند بررسي مي‌باشد، هدف اين مطالعه تعيين رابطه افسردگي و آگاهي از ديابت با ميزان خودمراقبتي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي 145 نفر از بيماران مبتلا به ديابت قندي نوع دو بستري در بيمارستان كوثر شهر سمنان مورد بررسي قرار گرفتند. جمع‌آوري داده‌ها با پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك، افسردگي Beck، آگاهي از ديابت (ADKnowl) Audit of Diabetes Knowledge و خودمراقبتيSummary of Diabetes Self-Care Activities (SDSCA) انجام شد.
يافته‌ها: 7/20% بيماران افسردگي خفيف، 1/42% افسردگي متوسط و 8/13% افسردگي شديد داشتند. به طور كلي 6/76% بيماران درجه‌اي از افسردگي (نمره ده يا بالاتر) داشتند. وضعيت تاهل (004/0=P)، سطح تحصيل (003/0=P)، محل زندگي (021/0=P)، وضعيت منزل مسكوني (045/0=P) و سن (002/0=P) با شدت افسردگي ارتباط معني‌داري داشتند. ميانگين ± انحراف معيار آگاهي 8/2±5/14 بود. متغيرهاي جنس (027/0=P)، وضعيت تاهل (027/0=P)، سطح تحصيل (009/0=P)، وضعيت شغلي (043/0=P) با آگاهي ارتباط معني‌داري داشتند. ميانگين ± انحراف معيار خودمراقبتي 9/5±1/23 بود. خودمراقبتي با هيچ يك از مشخصات دموگرافيك ارتباط معني‌دار نداشت. بين افسردگي و آگاهي (077/0= r،3555/0=P)، افسردگي و خودمراقبتي (050/0= r،551/0=P) و آگاهي و خودمراقبتي (065/0= r،434/0=P) ارتباط معني‌دار ديده نشد.
نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه نشان‌دهنده شيوع بالاي افسردگي، آگاهي متوسط و خودمراقبتي كم در بيماران ديابت قندي نوع دو مي‌باشد، از آن‌جا كه آگاهي و افسردگي با خودمراقبتي رابطه معني‌دار نداشتند، بايد عوامل مرتبط با خودمراقبتي بيماران ديابت قندي نوع دو مورد بررسي گسترده‌تري قرار گيرد، تا با شناسايي عوامل مرتبط با آن، بتوان در جهت كنترل بيماري و عوارض آن اقدام نمود.
چكيده لاتين :
Introduction: Evidence suggests that self-care diabetes is one of the most important strategies for controlling the disease. Since it is required to assess the relationship between knowledge and depression with self-care in patients with diabetes mellitus, the aim of this study was to determine the relationship between depression and knowledge about diabetes with the amount of self-care in patients with type 2 diabetes.
Materials and Methods: In this cross-sectional study, 145 patients with type 2 diabetes mellitus were studied in Semnan Kowars Hospital. Data collection was performed with questionnaires demographic information, Beck depression, Audit of Diabetes Knowledge (ADKnowl) and Summary of Diabetes Self-Care Activities (SDSCA).
Results: 20.7% of patients had mild depression, 42.1% had moderate depression and 13.8% had severe depression. Overall, 76.6% of patients had a degree of depression (score of 10 or higher). The severity of depression had a significant relationship with marital status (P=0.004), education level (P=0.003), place of living (P=0.021), residential status (P=0.045) and age (P=0.002). The mean ± SD of knowledge was 14.5±2.8. Knowledge have a significant relationship with the variables sex (P=0.027), marital status (P=0.027), education level (P=0.009), occupational status (P=0.043). Mean ± SD of self-care was 23.1±5.9. Self-care had no significant relationship with any of the demographic characteristics. There were not a significant correlation between depression and knowledge (r=0.077, P=0.3555), depression and self-care (r=0.050, P=0.551) and self-care and knowledge (r=0.065, P=0.434).
Conclusion: The findings of this study showed a high prevalence of depression, moderate knowledge and low self-care in patients with type 2 diabetes mellitus. Since knowledge and depression were not significantly correlated with self-care, the factors related to self-care in patients with type 2 diabetes mellitus should be studied more widely, so that the identification of its related factors can be used to control the disease and its complications.
