تخمين ضريب انتقال حرارت ميان يك سطح غوطه ور و بستر سيال شده گاز- جامد

تخمين ضريب انتقال حرارت در واحد هاي بستر سيال شده يكي از فاكتورهاي مهم طراحي است و به تخلخل بستر وابسته است. اين امر مطالعه مدل هاي موجود جهت تخمين تخلخل بستر را براي محاسبه پارامترهاي مهم ضروري مي نمايد. دراين پژوهش تركيب دو مدل [1]  Davidson & Harrison  و [2] visser& valk براساس رژيم جرياني حاكم بر بستر سيال شده در نواحي ذره اي و حياتي مورد مطالعه قرار گرفته و براي تشخيص ميان اين دو ناحيه از معيار etal [3] Gibilaro استفاده شده است. روش مذكور با نتايج آزمايشگاهي بسترهاي سيال شده مقايسه شده و نتايج حاصله رضايت بخش بوده است. اين روش به نوع سيستم گاز وابسته نبوده و براي هر نوع بستر سيال شده اي كاربرد دارد. در اين پژوهش يك مدل جامع جديد جهت تخمين ضريب انتقال حرارت كه اصطاحاً مدل Martin [4] مي باشد ارائه گرديده است. در اين مدل در ناحيه جريان آرام، حركت ذرات و تماس سيال با سطح انتقال حرارت تداخل داشته و تركيب مولفه هاي انتقال حرارت براساس جزئي از سطح صورت مي گيرد و تركيب هر يك از اين مولفه ها در آن جز مولفه برتر مي باشند. در ناحيه آشفته، حركت ذرات و تماس گاز با سطح انتقال حرارت تداخلي نداشته و تركيب مولفه ها به طور ساده انجام مي گيرد. اين مدل اصلاح شده با نتايج آزمايشگاهي، مقايسه شده و خطاي متوسط حاصل در حدود 5 درصد كمتر از خطاي حاصل از مدل Martin مي باشد.

فاقد چكيده مي باشد