بررسي عملكرد روشهاي آماده سازي نمونه در نتايج نمونه هاي بيولوژيكي و آبي

اندازه گيري تركيبها و/يا عناصر در مقادير بسيار ناچيز در نمونه هاي آبي، بيولوژيكي، هوا، پساب و پسماند صنعتي، مواد اوليه كارخانه ها و غيره علاوه بر مسائل محيط زيستي همواره در مصارف صنعتي و داروئي مورد نياز و با اهميت مي باشد. يكي از راههاي دستيابي به اين هدف به كارگيري روش هاي تجزيه اي سريع، ارزان، حساس و دقيقي مي باشند تا بتوان مقادير بسيار ناچيز مواد را اندازه گيري كرد. به علاوه در بيشتر اوقات دستگاه هاي تجزيه اي با محدوديت هاي غلظتي و سازگاري با بافت نمونه مواجه مي شوند و بنابراين قادر به اندازه گيري مقادير بسيار كم مواد در بافت پيچيده نمونه نمي باشند. در نتيجه روشهاي تجزيه اي همواره نيازمند يك مرحله پيش تغليظ مي باشند تا به طور كامل يا ناكامل ( تعادلي) آناليت از بافت نمونه جداسازي گردد. در روشهاي استخراجي كامل، آناليت به طور كامل و غالبا با مصرف مقادير زيادي از حلال به فاز استخراج كننده انتقال مي يابند. در حاليكه در روشهاي استخراج تعادلي (ناكامل) آناليت به صورت جزئي و بر پايه اصول تعادلي، پيش تعادلي و نفوذي به فاز استخراج كننده انتقال مي يابد. در اين مقاله انواع روشهاي آماده سازي نمونه در بافت هاي جامد، گاز و مايع مورد بررسي قرار مي گيرد و كارآمدي و عيوب هر روش نيز ارائه مي گردد. در نهايت اين اطلاعات مي تواند در انتخاب يك روش استخراج مناسب بر اساس كارايي سيستم آماده سازي نمونه و دانش مربوط به آن راه گشا گردد.