رؤيا انگاري وحي؛ از كارآمدي تعبير قرآن تا انكار تفسير قرآن

Viewing Revelation As Dream; from Effectiveness of the Quranic Statement to Denial of the Quranic Interpretation

مقاله حاضر در دو موضع به بررسي و نقد مبناي رويا انگاري وحي پرداخته است. بخش عمده‌اي از اين مبنا مدلل به شواهد تاريخي‌اي است كه حالات خاص پيامبر در هنگام دريافت برخي آيات را به خواب و رويا احاله نموده است. درحالي‌كه طبق ديدگاه فريقين، خواب سهمي ناچيز در بين حالات شش‌گانه پيامبر در حين نزول دارد. بخشي از مدعاي ناكارآمدي تفسير نيز مبتني بر تكلف تفسير الميزان در دو موضع راندن شياطين با شهاب‌هاي آسماني و انشقاق ماه است. واكاوي تفسير الميزان نشان مي‌دهد مدعاي تكلف در اين مواضع نه تنها صائب نبوده بلكه تاكيد علامه طباطبائي بر ارائه تفسيري است كه فاقد تعارض با موازين عقلي و فلسفي باشد. به نظر مي‌رسد مبناي روياانگاري وحي به جهت فقدان ادله و همچنين وجود تعارضات دروني نمي‌تواند به عنوان نظريه‌اي جدي مطرح گردد و نهايتاً مي‌توان آن را به عنوان نقدي قابل ملاحظه در اين حوزه لحاظ نمود.

فاقد چكيده