چيستي حقيقت در دستگاه فلسفي اريك وگلين

The essence of truth in Eric Voegelin’s system of philosophy

در دوران تجدد، تنها زمزمه هايي اندكي از ضرورت اجتناب ناپذير رويكرد به حقيقت اصيل(ديني)، در حيات اجتماعي غرب به چشم مي خورد ولي با طرح و ارائه آراء انديشمنداني چون اريك وگلين، جهان خسته شده از هياهوي بي بنياد حقيقت مدرنيته، به حقيقت ديني گرايش بيشتري يافت، زيرا آن گونه كه آليس ساندوز از همكاران، شارحين و ويراستاران آثار وگلين گفته است با همه گيرشدن و گسترش بحران حقيقت تجددي، جهان غرب به تدريج بر اهميت ديدگاه هاي وگلين وقوف پيدا كرد، اما او چه گفت و چه نوشت كه در ترويج نگاه به دين و حقيقت بر آمده از آن، موثر افتاد (سئوال) احتمالا آشكار نمودن زيان هاي نظري و عملي مدرنيته و نشان دادن آثار اتصال به وجوه متعالي در زندگي بشر، از دلايل رويكرد به انديشه هاي وگلين و در نهايت توجه به حقيقت برآمده از دين شده است.(فرضيه) مقاله حاضر در صدد است به بررسي اين فرضيه بنشيند.

During the period of modernity, little attention has been paid to the unavoidable necessity of religious original truth. With the views of some thinkers like Voegelin, however, the world brought to bay by clamor of baseless truth of modernity has paid more attention to religious truth. Since as Alice Sandus, one of Voegelin’s has said: with the extension of the crisis of modern baseless truth, the West has been made more aware of Voegelin’s views. Now one can ask: why has Voegelin’s thought been of such an effect? It can probably be claimed that the appearance of theoretical and practical harms as well as the vital effects of man’s been connected to transcendental aspects of truth, have been main causes for this turning. This paper has sought to survey this hypothesis.