بررسي ارتباط عوامل رواني - اجتماعي و خستگي در بين پرستاران

An Investigation of the Relationship between Psychosocial Work Factors and Fatigue among Nurses

عوامل رواني-اجتماعي و خستگي به عنوان عوامل مهم در عملكرد پرستاران مي‌باشند. از آنجاييكه چگونگي ارتباط عوامل رواني-اجتماعي و خستگي كمتر شناخته شده است لذا مطالعه حاضر با هدف ارتباط بين عوامل رواني-اجتماعي با خستگي در بين پرستاران شاغل صورت گرفته است. روش كار: در اين مطالعه مقطعي، 270 نفر از پرستاران بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي اروميه بصورت تصادفي شركت نمودند. پرسشنامه محتوي شغلي و پرسشنامه خستگي شغلي سوئدي براي جمع آوري داده‌ها استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين (انحراف معيار) ابعاد كنترل 66/32 (7/36)، مطالبات رواني شغل 35/47 (3/68)، حمايت اجتماعي 22/31 (2/64)، مطالبات فيزيكي شغل 15/22 (2/18)، عدم امنيت شغلي 8/72 (4/06) كسب گرديد. ابعاد كنترل و حمايت اجتماعي در سطح پايين قرار داشت همچنين ابعاد مطالبات فيزيكي و مطالبات رواني در سطح بالا قرار داشت كه نشان دهنده استرس بالا است. براساس نتايج، دو بعد مطالبات فيزيكي و مطالبات رواني با تمامي ابعاد خستگي رابطه معني داري نشان داد (0/001 > P). نتيجه گيري: اكثريت پرستاران با سطح بالايي از استرس شغلي مواجه بودند. در ميان عوامل رواني-اجتماعي، مطالبات فيزيكي موثرترين عامل مرتبط با خستگي شناسايي شد. هرگونه برنامه مداخله‌اي همه جانبه در عوامل رواني اجتماعي محيط كار به منظور كاهش استرس و بالطبع آن خستگي مي‌تواند به بهبود كيفيت خدمات درماني و جلوگيري از خطاهاي پزشكي كمك نمايد.

Psychosocial factors and fatigue are significant factors in nurses’ performance. Since the relationship between psychosocial factors and fatigue has been rarely studied, the aim of this study was investigating the relationship between psychosocial work factors and fatigue among nurses. Method: In this cross-sectional study, 270 nurses from hospitals of Urmia University of Medical Sciences randomly participated. The Job Content Questionnaire and Swedish Occupational Fatigue Inventory were used for data collection. Pearson’s correlation coefficient and Structural Equation Modeling were used for data analysis. Results: The mean (SD) of control was 66.32 (7.36), psychological job demand 35.47 (3.68), social support 22.31 (2.64), physical job demand 15.22 (2.18), and job insecurity 8.72 (4.06). Control and social support dimensions had low levels. Moreover, psychological and physical job demand had high levels, which indicates a high stress level. According to the results, psychological and physical job demand had a significant relationship with all dimensions of fatigue (P < 0.001). Conclusions: The majority of nurses were exposed to high levels of job stress. Among psychosocial factors, physical demand was identified as the most effective factor on fatigue. Any comprehensive interventional program regarding psychosocial work factor in order to reduce job stress and fatigue can improve health care quality and also prevent medical errors.