تاثير تجويز ديورتيك وريدي بر مدت بستري افراد با نارسايي قلبي: رويكرد درماني نوين

The effect of intravenous diuretic therapy on hospitalization of people with heart failure: A novel therapeutic approach

هدف. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير تزريق ديورتيك داخل وريدي بر مدت بستري افراد با نارسايي قلبي انجام شد. زمينه. در حالي كه بيماري نارسايي قلبي همواره به بستري طولاني مدت در بيمارستان مي­ انجامد، استفاده از يك پروتكل استاندارد ممكن است بتواند منجر به كاهش هزينه ­ها و عوارض در افراد مبتلا به اين بيماري شود. روش كار. در اين مطالعه مداخله اي يك گروهي (بدون گروه كنترل)، 111 بيمار مبتلا به نارسايي مزمن قلبي، تحت درمان با ديورتيك وريدي (هر نوبت، شش ساعت) به مدت يك سال در بخش نارسايي قلبي قرار گرفتند. اين درمان در ماه اول به صورت يك بار در هفته، ماه دوم تا ششم به صورت يك بار هر دو هفته، و ماه هفتم تا دوازدهم به صورت يك بار در هر ماه انجام شد. در طول درمان با ديورتيك، آموزش­ هايي درباره تغذيه، تنظيم داروها و اصلاح شيوه زندگي به بيماران داده شد. داده ­هاي جمع آوري شده شامل برون­ده ادراري، وزن، دفعات و تعداد روزهاي بستري، الكتروليت­ها، شاخص­هاي عملكرد كليه و ميزان مرگ بودند. يافته ها. ميانگين سني نمونه ها 58/88 سال با انحراف معيار 16/33 بود. حداقل و حداكثر دوز ديورتيك تجويز شده، به ترتيب، 20 و 200 ميلي­گرم بود. ميانگين برون­ده ادراي، 1890 ميلي­ليتر با انحراف معيار 1101 (حداقل، 200 ميلي­ليتر و حداكثر 5700 ميلي­ليتر) و ميانگين كاهش وزن، 3/4 كيلوگرم با انحراف معيار 5/91 بود. افزايش كراتينين و هايپوكالمي به صورت گذرا، به ترتيب در 15 و 20 بيمار مشاهده شد. در دوره يك ساله درمان، 31 بيمار (27/4 درصد) نيازمند بستري در بيمارستان و انتقال به سي سي يو شدند. نتيجه گيري. دوره ­هاي كوتاه ­مدت تزريق ديورتيك در افراد با نارسايي قلبي روشي ايمن است و مي تواند بستري طولاني ­مدت در بيمارستان را به حداقل برساند.

Aim. This study was aimed to examine the effect of intravenous diuretic therapy hospitalization of people with heart failure patients. Background. Heart failure is a progressive disease with a long term hospital admission; while having a standardized protocol can lead to a reduction in hospital costs and adverse effects of hospitalized days. Method. This clinical trial (without control group) was conducted on 111 heart failure patients who received intravenous diuretic therapy (in 6 hours sessions) for at least one year in heart failure ward. This treatment was performed once a week in the first month, once in two weeks in the second to sixth month and once in month in the 7th to 12th month. During the treatment, patients were given training on nutrition, drug regimen and lifestyle modification. Outcomes included urine output, weight loss, hypokalemia, worsening of renal function, hospitalization and mortality rate. Findings. The mean age of patients was 58.88±16.33. The minimum dose of prescribed diuretics was 20 mg and the maximum dose was 200 mg. Mean of urine output and weight loss were 1890±1101 ml and 3.04±5.91 kg, respectively. Transient worsening of renal function and hypokalemia occurred in 15 and 20 patients, respectively. During one year period, 31 patients (27.4%) need to be hospitalized. Conclusion. Short courses of intravenous diuretic therapy in people with heart failure are a safe and effective method that may provide an alternative to hospitalization.