تحول نگاه به مفهوم كودكي در داستان‌هاي هوشنگ مرادي كرماني

به منظور بررسي نحوة عملكرد مرادي كرماني در بازتاب مفهوم كودكي، به طرح تحقيقي زير به شيوة تحليل متن مي ­پردازيم. دوازده داستان مورد بررسي را مي‌توان به دو دسته طبقه ­بندي نمود: داستان‌هايي كه در بازة زماني دهة 20 تا 50 جريان دارد. مضمون اكثر آن‌ها، افكار، دغدغه‌ها، رنج‌ها و هيجانات خود نويسنده است. دستة دوم، داستان­ هايي هستند كه ماجراهاي آن در فضاي زماني دهة 60 تا 80 اتفاق مي‌افتد كه در آن­ها بدبختي‌ها، فلاكت‌ها و محروميت‌ها پايان مي‌يابد و كودك معنايي ويژه به خود مي‌گيرد. يافته‌هاي پژوهش پيش رو نشان مي‌دهد، در آثار مربوط به دهة 20 تا50، كودك تحت تأثير ايدئولوژي خاص خانواده يا جامعه رشد مي‌يابد. اما در داستان‌هاي دهة 60 تا 80، كودك موجودي مستقل و برخوردار از آزادي عمل دانسته مي ­شود. كودكان مي‌توانند آزادانه افكار و ايده‌هاي خود را بيان كنند.