بررسي تحليلي اثربخشي آموزش برنامه محور تاب‌آوري در كاهش اختلالات رفتاري نوجوانان دانش‌آموز جزيره كيش

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش برنامه محور تاب‌آوري بر اختلالات رفتاري نوجوانان صورت گرفت. اين پژوهش نيمه‌تجربي و در قالب طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. 30 نفر از دانش‌آموزان 12 الي 16 سال سن مدارس دولتي و غيردولتي جزيره كيش در سال 1393 به‌صورت غربالگري با استفاده از پرسشنامه مشكلات رفتاري آخنباخ (YSR) شناسايي شد‌‌ند. تعداد 15 نفر در گروه آزمايش و 15 دانش‌آموزان به عنوان ليست انتظار و با توجه به سن، جنسيت و سطح تحصيلات با گروه آزمايشي همتاسازي شدند. سپس گروه آزمايش طي 8 جلسه تحت آموزش گروهي از مهارت هاي برنامه تاب‌آوري قرار گرفتند. بعد از دو هفته از اتمام برنامه آموزشي پس آزمون (اختلالات رفتاري آخنباخ) از هر دو گروه به عمل آمد. همچنين آزمون پيگيري بعد از دو ماه از پس آزمون از همه آزمودني ها اخذ شد. تحليل هاي آماري با استفاده از نرم افزار SPSS.21 و روش آماري تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر صورت گرفت. آموزش تاب‌آوري به نوجوانان در كاهش مشكلات رفتاري (اضطراب و افسردگي، گوشه گيري/افسردگي، شكايات بدني، مشكلات اجتماعي، مشكلات توجه، رفتار قانون شكني، رفتار پرخاشگرانه و ساير مشكلات رفتاري) تاثير مثبتي داشت (01/0P<). اما آموزش تاب آوري در مشكلات تفكر دانش آموزان تاثير معني‌داري نداشت.