اثربخشي برنامه روان درماني مثبت نگر بر افزايش بهزيستي روان شناختي، عواطف مثبت و كاهش عواطف منفي مادران داراي كودك با اختلال اتيسم

Effectiveness of positive psychotherapy intervention on psychological wellbeing and positive- negative affects of mothers with Autistic children

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي برنامه روان درماني مثبت نگر بر افزايش بهزيستي روانشناختي، عواطف مثبت و كاهش عواطف منفي مادران داراي كودك با اختلال اتيسم انجام شده است. روش پژوهش، از نوع آزمايشي با پيش آزمون –پس آزمون, پيگيري همراه با گروه كنترل بود. تعداد 24 نفر از مادران داراي كودك با اختلال اتيسم مراجعه كننده به مركز توانبخشي ويژه كودكان اتيسم (مركز اتيسم دوم آوريل) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند كه به صورت تصادفي به دوگروه آزمايش و كنترل جانمايي شدند. ابزار پژوهش شامل فرم كوتاه مقياس بهزيستي روانشناختي ريف ( 1989 ) و برنامه عاطفي مثبت و منفي واتسون و همكاران ( 1991 ) بود. برنامه روان درماني مثبتنگر (رشيد و سليگمن، 2013 )، طي نه جلسه دو ساعته و به صورت هفتگي براي گروه آزمايش اجرا شد. پس از دو ماه پس آزمون پيگيري در گروه آزمايش اجرا شد. اطلاعات گرداوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري تحليل كوواريانس چند متغيري و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه وتحليل شدند. نتايج حاصل نشان داد برنامه روان درماني مثبت نگر بطور معناداري 0/05=p موجب افزايش بهزيستي روانشناختي، عواطف مثبت كاهش عواطف منفي شد و اثربخشي آن در طول زمان نيز پايدار بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش، ميتوان از برنامه روان درماني مثبت نگر جهت ارتقاء سلامت روان و افزايش منابع و كاهش مشكلات روانشناختي مادران داراي كودك اتيستيك استفاده نمود

The present study has been carried out to study effectiveness of positive psychotherapy intervention program on psychological wellbeing and positive- negative affects of mothers with Autistic children. This research was experimental research with pre post and follow up tests. Through an experimental design, 24 mothers with autistic children in Tehran autism rehabilitation centers(April2 Autism center) were selected as statistical sample and randomly divided into two groups: experimental (n=12) and control(n=12) groups. The research assessment was Riff (1989), psychological wellbeing scale and Watson etc. (1988) positive and negative affects scale (PANAS). Rashid and Seligman Positive psychotherapy intervention program (2013), were implemented in 9 sessions (two sessions each week) for experimental group. The data were analyzed by using MANCOVA and repeated measures tests. Finding confirms that positive psychotherapy intervention program lead to increased psychological wellbeing and positive affect and also cut down negative affect of mothers with autistic students (P