تكوين «ديگري» در ميان دانش‌پژوهان روابط بين‌الملل در ايران

Iranian IR Scholars and the ‘Other’

زيربناي تفكر بين‌المللي كشورها در حوزه روابط بين‌الملل، نحوه نگاه به «ديگري» است. طبعاً تفكر بين‌المللي در ايران نيز رابطه نزديكي با ادراكات از «ديگري» دارد. اين مقاله به اين موضوع مي‌پردازد كه دانش‌پژوهان روابط بين‌الملل در ايران چگونه استعاره را به‌عنوان يك رويه تأثيرگذار زباني، براي صورت‌بندي مقوله «ديگري» به كار مي‌گيرند. اين مقاله با تكيه بر چارچوب تحليلي و روش تحليلِ استعاري به بررسي سازه‌هاي استعاري درباره مقوله «ديگري» در متون دانشگاهي روابط بين‌الملل ايراني مي‌پردازد. محققان روابط بين‌الملل در سال هاي اخير تلاش كرده اند تحقيقات نويني را با هدف كشف و بررسي مفاهيم و اظهارات استعاري در قلمرو متون دانشگاهي انجام دهند. در اين مقاله با الهام از روش تحليل استعاري جاكل، مصاديق مقوله «ديگري» به عنوان قلمرو مقصد از دل متون برگزيده دانشگاهي روابط بين‌الملل استخراج شده و مورد تحليل قرار گرفته‌اند. مقاله نشان مي‌دهد كه استعاره‌هاي توزيع‌كنندگي، پزشكي/ بدن، بازي و موجودات غيرانساني بيش از آنكه تلاشي براي ارائه توصيف «ديگري» باشند، نسبت «خود» را با «ديگري»ها در بستر سياست بين‌الملل مشخص مي‌كنند. در مقابل، از استعاره‌هاي نظامي، ديني و روان‌شناختي براي توليد معناي مستقيم درباره مصاديق «ديگريِ» خصم يعني آمريكا و اسرائيل استفاده مي‌شود.

It is clear that Iranian IR thinking has a close relationship with perceptions, interpretations, and representations of the other among Iranian scholars of international relations, so such a study is very important for Iranian IR community. Assuming that the way in which the ‘other’ is constructed is a foundation for international thinking, the article explores the impact of metaphor (as an influential linguistic practice) on the formation of the ‘other’ in Iranian IR literature. On the basis of metaphorical analysis, Iranian texts on IR have been explored in order to find the metaphorical construction of the other by IR scholars in Iran. The article concludes that core conceptual metaphors including distribution, medical/ body, game/play and non-human metaphors have been used to represent the relationship between the ‘self’ and the ‘other’ rather than just representing the ‘other’. In contrast, peripheral conceptual metaphors like military, religion and psychology have been used for representing the instances of the antagonistic others such as the US and Israel.