تأثير آموزش مهارت زندگي بر كفايت اجتماعي دانش آموزان آهسته گام

The Effectiveness of Life Skill Training on the Social Competency in Slow Paced Students

هدف: اين پژوهش به منظور بررسي تأثير آموزش مهارت هاي زندگي بر كفايت اجتماعي دانش آموزان آهسته گام در شهرستان هاي تهران اجرا شد. روش: اين پژوهش، يك مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و گروه شاهد بود. 11 دانش آموز پسر آهسته گام 19 تا 16 ساله كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند در اين پژوهش شركت داشتند. آزمودني ها به صورت تصادفي به دو گروه 91 نفري تقسيم شدند يك گروه آزمايش و يك گروه شاهد. گروه آزمايش، آموزش مهارتهاي زندگي را در 2 جل سه دريافت كردند درحاليكه به گروه شاهد اين آموزش ارائه نشد. ابزارهاي استفاده شده در اين پژوهش آزمون هوشي وكسلر كودكان و پرسشنامه كفايت اجتماعي بود. اطلاعات جمع آوري شده با ا ستفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بعد از مداخله، ميانگين نمرات كفايت اجتماعي گروه آزمايش به طور معناداري بيشتر از گروه شاهد بود. همچنين، آموزش مهارت هاي زندگي بر همه خرده مقياس هاي كفايت اجتماعي )مهارت هاي شناختي، رفتاري، كفايت هيجاني و آمايه انگيزشي( اثر مثبت و معناداري داشت. نتيجه گيري: برنامه آموزشي مهارت هاي زندگي باعث بهبود كفايت اجتماعي در دانش آموزان آهسته گام شد؛ بنابراين برنامه ريزي براي ارائه آموزش مهارت هاي زندگي به اين دانش آموزان اهميت ويژه ا ي دارد

Aim: The aim of this study was to investigate the effectiveness of life skills training on the social competency of slow paced students in Tehran. Methods: The design of this study is quasi experimental with pre-test, post-test and control group. In this study, 40 slow paced boys between the ages of 13-15 years old, were selected by the convinient method. Subjects were assigned into two groups(experimental and control group) randomly, each consisting of 20 students. Experimental group received life skills training in 9 sessions, while control group did not receive any special treatment. The instruments used were Wechsler intelligence scale for children and social competency questionnaire. The obtained data were statistically analyzed by MANCOVA. Results: The findings of this research showed that there was a significant increase in social competency mean of experimental group in the post intervention in comparison with control group. Also, the results showed that life skills training had positive and significant effect on all subscales of social competency (cognitive skills, behavioral skills, emotional competency and motivational sets) in these students. Conclusion: The social competency instructional program led to improvement in social competency of slow paced students. Therefore, planning for providing social competency instruction has a particular importance.