تحليل زبان غنايي غزلي از حافظ

Analyzing the Characteristics of Qhast Art In the Qhazale of Hafez

زبان پديده‌اي پيچيده است كه از ابعاد گوناگون قابل‌مطالعه است، از يك‌سو وسيله ارتباط بين افراد جامعه و به‌بيان‌ديگر مهم‌ترين نهاد اجتماعي است و از سوي ديگر زبان، ابزار بيان افكار و احساسات است. با تبديل نظام آوايي زبان به نشانه‌هاي معنايي، كاركرد زبان از ارتباط و انتقال، به خلق موقعيت‌هاي نو براي خواننده و شنونده ارتقاء مي‌يابد. زبان در اين مرحله با دو فرايند خودكاري و برجسته‌سازي مواجه مي‌شود. انحراف از قواعد زبان معيار و افزودن قواعدي بر آن ( برجسته‌سازي،آشنايي‌زدايي،هنجار گريزي و قاعده افزايي) به آفرينش هنري انواع ادبي مي‌انجامد. نظريه‌هاي ادبي در تحليل علمي انواع ادبي، گام‌هاي مهمي‌برداشته‌اند اما هر نوع ادبي را نمي‌توان با هر نظريه ادبي بازخواني كرد، به نظر مي‌رسد زبان‌شناسي فرماليستي در زمره نظريه‌هايي است كه به مدد آن مي‌توان اصول زبان غنايي را از متن استخراج و تحليل نمود. از منظر زباني، غزل‌هاي غنايي، كاركردي شخصي، عاطفي و ادبي دارند و جهت‌گيري پيام معمولاً به‌سوي گوينده يا به‌سوي خود پيام است و نقش ادبي زبان در قاعده افزايي ها و هنجار گريزي‌هاي متعدد نمود مي‌يابد. اين مقاله سعي دارد تا ضمن تعريف و بررسي مفاهيم بنياديني چون زبان، ادبيات و شعر غنايي به‌عنوان زمينه‌هاي اصلي بحث، به تحليل معيارهاي زبان غنايي دست يابد و سپس مطابقت اين معيارهاي زباني و ادبي را در تحليل غزلي از حافظ به آزمون گذارد.

The language is a complex phenomenon that is invaluable in terms of its dimensions, on the one hand, the means of communication between people of the community and, on the other hand, is the most important social institution, and on the other hand, language is a tool for expressing thoughts and emotions. By transforming the phonetic system of the language into semantic signs, the function of the language of communication and transmission is promoted to create new opportunities for the reader and the listener. Language at this stage faces two processes of self-promotion and highlighting. The deviation from the rules of the language of the standard and the addition of rules on it (highlighting, familiarity, norms of aversion, and the rule of magnitude) leads to the creation of literary genres. Literary theories have been important steps in scientific analysis of literary forms, but any literary literature can not be read by any literary theory. Formalist linguistics seems to be among the theories that can be used to extract and analyze the principles of rich language from the text. From linguistic perspective, ghazals have a functional, personal, emotional and literary function, and the orientation of the message is usually to the speaker or to the message itself, and the literary role of the language is based on the magnitude of the increments and the norm of multiple escapes.