تحليل تفسيري سير نزول آيات حجاب

حجاب، با وجود اهميت بسيارش، در اسلام اصالت ندارد؛ بلكه امر اصيل، عفاف و خودكنترلي است؛ زيرا اگر عفاف نباشد حجاب نيز كاركرد خود را از دست خواهد داد. نتيجه اين پژوهش گوياي اين است كه مهندسي تحقق حجاب در جامعه، مبتني بر نظريه حريم جنسي است كه بر اساس آن، همت اصلي بر ايجاد حريم حداكثري بين دو جنس زن و مرد، در تمامي ساحتهاي زندگي مي باشد كه در هر ساحتي حريمي متناسب با آن و بر اساس اقتضاء و واقعيت هاي زندگي بشري تعريف مي شود كه حجاب شرعي يكي از همين حريم ها براي ساحت تعاملات اجتماعي در فضاي اختلاط است. خداي متعال در اين سير نزول، نظام هنجاري اي را شكل مي دهد كه از جمله مهمترين شاخصه هايش، ارزش بودن ارتباط حداقلي با جنس مخالف به عنوان يك گزاره ايده آل است و حجاب در اين ساختار هنجاري، تنها قطعه اي از پازل است و خود آن محوريت ندارد. عقبه اين ساختار هنجاري مبتني بر تحكيم روحيه عفت مثلي است. التزام عملي به اين ساختار هنجاري بايد از طبقه حاكم بر جامعه شروع شود تا ساير اقشار مردم نيز خود را ملتزم بدانند و رويكرد آن كاملا فرهنگي و به دور از تنش هاي امنيتي باشد و در مدل مهندسي اسلام در امر حجاب، مردان به عنوان سرپرست خانواده ها مسئول مديريت و نظارت بر اين مهم هستند.