بررسي عملكرد حافظه‌ي كلامي در نوجوانان مبتلا به بيماري ديابت نوع 1 با در نظر گرفتن نقش نشخوار فكري: يك مطالعه مقطعي تحليلي9

VERBAL MEMORY FUNCTION IN ADOLESCENTS WITH DIABETES MELLITUS TYPE 1: CONSIDERING THE ROLE OF RUMINATION

پيش‌زمينه و هدف: حافظه‌ي كلامي به حافظه‌ي مربوط به كلمات و ديگر انتزاع‌هاي مربوط به زبان اشاره دارد. اين پژوهش باهدف بررسي تأثير بيماري ديابت نوع 1 بر حافظه يكلاميبا در نظر گرفتن نقش تعديل گري نش خوار فكري در بين نوجوانان انجام شد. مواد و روش‌ كار: 40 نفر نوجوان مبتلا به ديابت با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس از بين اعضاي انجمن ديابت ايران انتخاب شدند، همچنين با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي 40 نفر دانش‌آموز از بين مدارس منطقه 2 تهران به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند پس از گردآوري پرسشنامه نشخوار فكري افراد به‌وسيله‌ي آزمون حافظه شنوايي كلامي ري براي ارزيابي حافظه‌ي كلامي مورد آزمون قرار گرفتند. پس از جمع‌آوري اطلاعات، داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل واريانس چندگانه مورد تجزيه تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج تفاوت معني‌داري در بين دو گروه نشان دادند (p>0.001)؛ بنابراين عملكرد افراد مبتلا به ديابت در حافظه‌ي كلامي ضعيف‌تر از افراد سالم است. همچنين افرادي كه نشخوار فكري بالاتري داشتند عملكرد ضعيف‌تري در آزمون حافظه شنوايي كلامي ري به دست آوردند (p>0.001). بحث و نتيجه‌گيري: نتايج نشان دادند ديابت نوع يك باعث كاهش عملكرد حافظه‌ي كلامي مي‌شود؛ همچنين نشخوار فكري بر عملكرد حافظه‌ي كلامي مؤثر است اما با توجه به اين‌كه نشخوار فكري و بيماري ديابت نوع 1 هركدام بر فاكتورهاي متفاوتي از حافظه‌ي كلامي تأثير مي‌گذارند نشخوار فكري نقش تعديل گري ايفا نمي‌كند.

Background & Aims: Verbal memory refers to the memory of words and other abstractions related to language. The purpose of this study was to determine the effect of diabetes mellitus type 1 on verbal memory considering the moderation role of rumination in adolescents. Materials & Methods: Using a suitable sampling method, 40 adolescents with diabetes type 1 were selected from members of the Iranian Association for Diabetes. Also, using random sampling method, 40 students from Tehran area 2 were selected as control group. After collecting the rumination questionnaire, subjects were tested by verbal auditory test for verbal memory evaluation. Multiple variance analysis was used to analyze the data. Results: There was a significant difference between two groups (p> 0.001). Therefore, the performance of subjects with diabetes type 1 was weaker than normal subjects in verbal memory. Also, subjects with higher rumination scores showed a weaker performance in verbal auditory test (p> 0.001). Conclusion: The results showed that diabetes type 1 causes a decrease in verbal memory function; also, rumination affects the verbal memory function. It should be noted that rumination and diabetes type 1 affect different factors of verbal memory, so rumination does not play a moderating role.