مطالعه‌ي تطبيقي تصوير مرگ در بهشت گمشده و مرگ ايوان ايليچ

The Vision of Death in John Milton’s Paradise Lost and Leo Tolstoy’s The Death of Ivan Ilych: A Comparative Study

مفهوم مرگ و فناپذيري انسان، از پندارهايي است كه حضور مهيبش مصرانه چهره برافروخته اش را در همه جا نمايان مي‌كند. به عبارتي، تمام جوانب زندگي، بالاخص فرهنگ، متاثر از نگاه ما به اين واقعيت جهان شمول است. برخي مرگ را محدود به آن لحظه‌ نمي‌دانند كه قلب از تپش و ريه از دم و بازدم بازمي ماند. در نزد اين گونه افراد ،مرگ حقيقتي است كه ممكن است بارها براي يك فرد رخ دهد و براي مدتي كوتاه يا بلند بر او چيره باشد. در طول تاريخ، چنين نگرشي به نيرويي الهام‌ بخش تبديل شده است. جان ميلتون و لئو تولستوي اشخاص برجسته‌اي هستند كه ميوه زيباشناختي اين ديدگاه متعالي را چيده اند. مطالعه‌ي پيش رو بر آن است تا با تحليلي موشكافانه از بهشت گمشده ميلتون و مرگ ايوان ايليچ تولستوي، روشن سازد كه ميلتون و تولتستوي به نوعي از طبقه بندي درباره مرگ اذعان داشتند و هر يك راهي را براي كنارآمدن و چه بسا مقابله با اين واقعيت فراپيش همنوعانشان قرار دادند.

One of the persistently ubiquitous preoccupations of human beings is the concept of death and mortality; which has engaged us all with its awesome omnipresence one way or another. and the way one looks at it affects our whole life, not least our culture. Meanwhile, there are some who do not confine dying merely to the moment when one’s heart stops beating and one’s lungs cease inhaling and exhaling. John Milton and Leo Tolstoy are among those outstanding figures who have enjoyed such a transcendental outlook and have plucked its aesthetic fruits in their major work.. Considering their seminal positions in Western literature, the present paper intends to provid a close examination of how exactly these writers viewed this perennial concern, as depicted in their representative works. Reading closely Milton’s Paradise Lost and Tolstoy’s The Death of Ivan Ilych, this article concludes that the two authors offer their own specific classification for death.