كليدواژه :
كريستوا , معناكاوي , وجه نمادين , وجه ايمايي , رضا براهني
چكيده فارسي :
كريستوا از مهم‌ترين پژوهش‌‌گران در حوزۀ نشانه‌شناسي به شمار مي‌رود. نشانه‌شناسيِ كريستوا تحت عنوان معناكاوي شناخته مي‌شود. معناكاوي علاوه بر بررسي شبكه‌هاي دلالتي، به شبكه‌هاي غيردلالتيِ رانه‌محور نيز توجه دارد. به همين دليل، در معناكاوي با دو وجه روبه‌رو هستيم: وجه نمادين و وجه ايمايي. وجه نمادين اساساً متوجهِ زبان، دلالت و قراردادهاي اجتماعي است، اما وجه ايمايي متوجهِ رانه‌ها، سائق‌ها و عواطفي است كه به نحوي وارد زبان شده‌اند. از آنجايي‌كه به زعم كريستوا، شعر نوعي عصيان در برابرِ زبان است و بدين ترتيب امكانِ جريان يافتنِ وجه ايمايي را در بسترِ زبان فراهم مي‌آورد، در پژوهش حاضر كوشيده شده است، شعري از رضا براهني، به طور موردي، بر اساس الگوي وي بررسي شود. اين بررسي نشان مي‌دهد وجه ايمايي از طريقِ شگردهايي مانند اصوات مستقل،بي‌معنايي، قطع و سكوت، تكرار، وزن، هم‌آوايي و هم‌معنايي در بستر زبان پديدار مي‌شود. كاربستِ اين الگو در زمينۀ شعرپژوهي از اهميّت ويژه‌اي در نقد عملي برخوردار است.
چكيده لاتين :
Julia Kristeva is one of the most important researchers in the realm of semiotics (1941). Her specific semiotics is known as Semanalysis. In addition to taking into consideration signifying systems, Semanalysis pays attention to drive-oriented non-signifying systems, as well. Accordingly, Semanalysis has two aspects: symbolic and semiotic. The symbolic aspect involves with language, signification and social contracts, but the semiotic deals with those drives, emotions and psychological energies which are canalized, in a way, into language. The present article, in a case study, tries to analyze a poem by Reza Barahani on the basis of the model proposed by Kristeva. Such an analysis reveals that the semiotic comes into language by means of such techniques as phonemes working independently of communicative function of language, pause and interruption, repetition, rhythm, homophony and synonymy. In the end, it is revealed that the application of this model in the realm of practical criticism is, no doubt, of high advantage.
