كليدواژه :
ارتداد , مرتد , مفسران اهل سنت , مفسران شيعه
چكيده فارسي :
گستره مفهومي واژه ارتداد در قرآن كريم عام‌تر از مفهوم ارتداد فقهي است و از حيث سياق و تركيب عبارات با ذكر قيود شرطي در پاره‌اي از آيات نيز جنبه حكمي مي‌يابد. از اين رو، برخي از مفسران فريقين با استناد به اطلاقات ادله توبه بر اين باورند كه توبه مرتد مطلقاً مجاز و اقتضاء دارد كه مورد پذيرش واقع شود و اين اطلاق اعم از آن است كه مرتد به معناي فطري باشد يا ملي و يا ارتداد از جانب مذكر باشد يا مؤنث و يا آنكه كفر وي با نيت يا با گفتارى كفرآميز و يا با كارى كفرآور محقق شود. لكن گروهي ديگر از مفسران فريقين قائل به تفصيل شده‌اند. از آنجا كه منشأ اصلي اختلاف در صدور احكام ارتداد كه مترتب بر مجازات‌هاي دنيوي و اخروي است، هم مي‌تواند ناشي از اختلاف مبنايي باشد و هم ريشه در شيوه استنباط از آيات مربوطه داشته باشد، اين پژوهش با روش توصيف و تحليل محتوا، در صدد است ضمن بررسي اهم آراي تفسيري فريقين، راه حل مناسبي در برون رفت اين تعارض نيز ارائه نمايد.
چكيده لاتين :
The conceptual scope of the term apostasy in the Holy Quran is more inclusive than its concept in jurisprudence and it has a legal aspect in terms of context and the combination of phrases in some verses, with regard to some conditional qualifications. Therefore, some Sunni and Shia commentators believe that apostate's repentance is absolutely allowed and should be accepted, citing the applications of arguments of repentance; whether the applications include innate apostate (born in a Muslim family, but become apostate after puberty age), inborn apostate (born in a non-Muslim family, but become apostate after converting to Islam), female apostate, male apostate, or an apostate whose apostasy is realized by heretic intention, words, or acts. There are, however, another group of Sunni and Shia commentators who believe in differentiation between types of apostates. Since the main cause of controversy in issuing the injunctions of apostasy which are related to worldly and other worldy punishments can result from both a fundamental difference and the way the related verses are interpreted, the present paper seeks to review the most important interpretive views of Sunni and Shia commentators and provide a proper solution for the controversy, using a descriptive and content analysis method.
