جهاني شدن، اسلام سياسي و ظهور پسااسلام سياسي در شمال افريقا

Formation of political post Islam discourse in Egypt and Tunisia

جهان اسلام در دهه­ هاي اخير، دست خوش حوادثي از درون (وقوع جنبش­ ها و غيره) و از بيرون (يك جانبه‌گرايي امريكايي و غيره) بوده و نيز، جهاني شدن، متفاوت از گذشته و از غرب مسيحي به سوي اسلام سياسي جريان يافته و تأثيراتي، بر جاي نهاده! چنين تأثيراتي تاكنون و از دريچه روش تحليل گفتمان، بررسي نشده است! پرسش اين است كه "گفتمان اسلام سياسي در مواجهه و مفاهمه با جهاني شدن در شمال افريقا به مثابه يكي از حوزه‌هاي معرفتي تأثيرگذار در جهان تسنن، چگونه صورت­بندي شده است؟ گمانه آن است كه صورت­بندي جديدي در گفتمان اسلام سياسي اين حوزه شكل گرفته به گونه ­اي كه در آن، نشانه­ ها و دال­ هايي ظاهر شده كه در ضديت و غيريت با اسلام سياسي، مفصل بندي مي­شود (پسااسلام سياسي). غرض، دستيابي به علل اصلي اين تغيير، در دو شخصيت قرضاوي و غنوشي و دو حزب اخوان المسلمين و النهضه است. دستيابي به اين هدف كه با مطالعه مجموعه وسيعي از داده ­هاي زباني و غير زباني از جمله گزارش ­ها، حوادث تاريخي و مصاحبه ­هاي نمايندگان اسلام سياسي دو كشور به روش تحليل گفتمان دنبال شده،صورت­بندي پسااسلام سياسي در منازعه و مراوده جهاني شدن و اسلام سياسي، در نظر و عمل را نشان مي‌دهد.

In the recent decades, the Islamic World has encountered internal incidents (the emergence of movements and so on) and external events (American unilateralism and the like) and also, globalization has approached the political Islam in a different way from the past and from the West and has left some effects! Such effects have not been investigated so far and through using the method of discourse analysis! This encounter raises the following question: "How the discourse of political Islam is formed in encountering globalization in North Africa as one of the influential epistemological zones of the Sunni World?" The assumption is that a new formation in the discourse of the political Islam has emerged in this zone in such a way that some signs have appeared in it which are categorized in opposition to political Islam (political post-Islam). The aim is reaching the main causes of such a change in two characters (Al-Qardawi and Al-Ghannushi) and two parties (Muslim Brotherhood and Al-Nihzah). Reaching this goal, which was done by studying a vast collection of verbal and nonverbal data including reports, historical events and interviews of representatives of the political Islam in the two countries through using discourse analysis, showed the formation of political post-Islam in the conflict and interaction of globalization and the political Islam in theory and practice.