نيست انگاري در آثار نيچه و خيام

Nihilism in the Nietzsche and Khayyam S work

يكي ازمفاهيم و رويكردهاي عمده در تمامي تاريخ انديشه ، نيست انگاري بوده است. اما به طور تاريخي و خاص ، نيچه را فيلسوفي مي دانند كه بوجوه ايجابي و سلبي اين رويكرد را مورد ملاحظه قرار داده است. در سنت ما نيز، رويكرد نيست انگاري بي سابقه نبوده، به گونه اي كه مي توان مدعي شد مفاهيم آن در رباعيات خيام بطورقابل تامل و منسجمي صورت بندي شده است. هم در رباعيات خيام و هم در آثار نيچه حوزه هاي نيست انگاري در ساحات هستي شناختي ، جهان شناختي، معرفت شناختي ، اخلاقي و اگزيستانسياليستي ظهور پيدا كرده اند. اين مقاله بر آنست تا قرابت انديشه هاي اين دو فيلسوف را در حوزه هاي ياد شده مورد بررسي قرار دهدو ناكيد كند كه خيام از اين حيث حتي بر نيچه فضل تقدم داشته است

One of the major approaches and concepts in all intellectual history nihilism , the absurdity of inconsistencies between the individual search for meaning in a meaningless world and the world to come.In philosophy, the word "absurd" the conflict between the desire of mankind to explore the inner value and meaning of life and man's inability to find it refers. Here, the "null" means "logically impossible", but rather means "dawn of m@n" is. But historically, and in particular,know Nietzsche as a philosopher know that this approach is considered. In our tradition, the approach is not unheard , so that even on the concepts of the Rubaiyat is coherently formulated. The kayyams Rubaiyat, also in the work Nietzsche nihilism emerge in areas of ontological , cosmological, epistemological, ethical and existential . This article want to reaserch is a deep affinity between these two philosophers ideas in the areas discussed want to emphasis that Khayyam had priority in this respect even Nietzsche