كاربرد نظرية تربيت منفي ژان ژاك روسو در روانشناسي جديد

Jean-Jacques Rousseau initiator of contemporary pedagogy

مفهوم تعليم و تربيت كه امروزه با مفهوم روانشناسي گره خورده است به عنوان عامل اصلي سعادت در نظر گرفته مي‌شود. با توجه به شكل‌گيري بافت شخصيتي هر فرد در نخستين سال‌هاي زندگي، مي‌توان گفت كه كودك در رأس تعليم وتربيت قرار گرفته و در مركز توجه است. ژان ژاك روسو، فيلسوف بزرگ قرن هجدهم، كسي است كه به حق به كشف كودك و اهميت تعليم و تربيت وي نائل آمد. نظريات تربيتي وي كه در اميل مطرح شده‌اند، جهان تعليم و تربيت را دگرگون ساخته و نام اين مربي و فيلسوف را كه نظرياتش بر نظريه‌هاي تربيتي جديد مؤثر بوده است، به ثبت رسانده‌اند. روش اصلي كه روسو در در دستورالعمل آموزشي خود به كار گرفته، روش تربيت منفي است كه اساسِ آن را مفاهيم آزادي و «كودكي را به صورت تام و تمام زيستن» تشكيل مي‌دهند. مقالة حاضر به بررسي نظرية تربيتي منفي روسو پرداخته و ردّ پاي اين نظريه را در روانشناسي امروز دنبال مي‌كند تا از اين طريق به ارزيابي تأثير نظريات وي بر نظريات مربيان و روانشناسان قرن بيستم بپردازد. در اين مقاله كه به حوزة روانشناسي و تربيتي مرتبط است، مفاهيم روش تجربي، آموزش و پرورش تدريجي، آموزش و پرورش همراه با حفظ استقلال و آزادي آموزشي روشن خواهند شد.

In view of the formation of texture of the personality of everyone at the first ages of his life, it is the child who is placed at the center of the education. Jean-Jacque Rousseau, the great philosopher of the eighteenth century, is the one who discovered rightly the child and the importance of his education. His educational theories, explained in Emile in form of imaginary stories have achieved a prominent position in literature and also in child psychology because of their novel feature and presenting innovative viewpoints in educating an imaginary student. The main method used by Rousseau in his pedagogical directive is that of negative education which is based on freedom and on the concept of “live fully as a child”. This article is proposed to examine the theory of the negative education of Rousseau while following his footsteps in modern psychology to estimate the impact of his ideas on those of pedagogues and psychologists of twentieth century.