تعيين اثربخشي نمايش درماني (سايكودرام) بر ميزان شادكامي و اعتماد به نفس دختران داراي اعتماد به نفس پايين پيش دانشگاهي شهر بابلسر

Surveying the Impact of Teaching Drama Therapy on the Happiness and Self-Esteem Per-University Girls Student

مقدمه: هدف از انجام اين پژوهش تعيين اثربخشي نمايش درماني بر شادكامي و اعتماد به نفس دانش آموزان دختر پيش دانشگاهي مي باشد. روش: پژوهش حاضراز نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه آزمايش و گروه كنترل بوده است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر پيش دانشگاهي تشكيل داده اند. به منظور انتخاب نمونه ابتدا با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده از بين هشت مركز پيش دانشگاهي، دو مركز و از هر مركز دو كلاس و مجموعاً نود دانش آموز انتخاب شدند. در مرحله بعد از بين دانش آموزاني كه نمره آنها در پرسشنامه شادكامي بيست و نه تا پنجاه و يك و نمره اعتماد به نفس آنها كمتر از صفر و به سمت منهاي ده بود چهل نفر به روش تصادفي انتخاب شدند. بيست نفر در گروه آزمايش و بيست نفر در كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش در ده جلسه آموزش نمايش درماني شركت داده شدند. در پايان جلسات آموزشي هر دو گروه مجدداً مورد ارزيابي قرارگرفتند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه آموزش نمايش درماني به طور معناداري بر شادكامي و اعتماد به نفس دانش آموزان دختر موثر بوده است. بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش به نظر مي رسد نمايش درماني مي تواند به عنوان يك برنامه ي آموزشي درجهت افزايش شادكامي و اعتماد به نفس دانش آموزان دختر در مدارس مورد استفاده قرار گيرد.

Introduction: The purpose of this study is surveying the impact of teaching drama therapy on the happiness and self-esteem per-university girls student. Methodology: Research design has been experimental and pretest and after test type with control group. The population of this study is all of the per-university girls student in Babolsar city. First, by applying the simple random sampling method we selected 2 per-university centers among 8 centers Babolsar, and of each school 2 classes and eventually 90 persons have been selected. Then between those girls which their happiness mark was in first quarter (25-51) and their self-esteem mark was less than zero to -10 , 40 qualified girls were chosen by random method, 20 in experimental group and 20 in control group. Experimental group participate in 10 drama therapy teaching sessions. At the end of course both group were evaluated for second time. resulted data has been analyzed using multi variable covariance test. Results: Results show that the teaching drama therapy has been effective on the happiness and self-esteem of per-university girls student. Conclusions: According to the research findings seem to drama therapy can be used as a training program to increase happiness and confidence of female students in schools.