بررسي انسان شناختي مفهوم زيبايي صورت - مطالعه موردي جوانان 20-30 ساله منطقه 15 تهران

زيبايي مفهومي نسبي و مبتني بر سليقه است و متناسب با فرهنگ و شرايط اجتماعي گوناگون تعريف مي شود. پژوهش حاضر در صدد بررسي انسان شناختي مفهوم زيبايي صورت نزد جوانان 10 تا 30 ساله منطقه 11 شهر تهران است، براي دست يابي به اين هدف ابتدا سير تحول تاريخي زيبايي و سپس معني آن در يك جغرافياي خاص مورد بررسي قرار گرفته است. پژوهشگر به مهم ترين نظريه هاي شناخت بدن به مثابه امري فرهنگي در حوزه انسان شناسي و جامعه شناسي اشاره و در قسمت روش از رويكرد انسان شناسي ژرفانگر استفاده كرده است. اين پژوهش در منطقه پانزده شهر تهران با برگزيدن سي و شش نفر از پسران و دختران انجام شده است. نتايج حاصل نشان مي دهد كه راه هاي دست يابي به زيبايي تنوع يافته است و افراد براي زيبا شدن دست به هر عملي مي زنند زيرا زيبايي تنها يك مفهوم نيست بلكه ابعادي نمادين يافته است و كنش هاي آنان راه حلي عقلاني براي فرار از داغ ننگ خوردن به شمار مي آيد. زيبايي به عنوان عاملي براي كسب منزلت اجتماعي و همچنين عامل موثر در افرايش اعتمادبه نفس محسوب مي شود.