طايفه مستقل عرب كُتي بزرگترين گروه عشايري عرب كوچرو در منطقه ورامين تهران

عشاير ايران به دلايل مختلفي داراي اهميت هستند، اول از اين نظر كه سهم بزرگي از جمعيت كشور را تشكيل مي­‌دهند و اساس معيشت آنان مبتني بر دامداري سنتي است، دوم كوچ­گري و جا­به­‌جا شدن بين آنها ميان ييلاق و قشلاق كه به منظور تعليف دام در مراتع طبيعي و بهره­‌جويي از تنوع آب و هوايي صورت مي­‌گيرد و سوم وابستگي آنها به ساختار سياسي ـ اجتماعي مبتني بر سلسله مراتب ايلي كه از شاخص‌­هاي مهم شناخت اجتماع عشايري است. پژوهش بر روي ايلات، عشاير و اقوام ايراني آداب و رسوم، فرهنگ و ساخت اجتماعي جامعه ايلي را نمايان مي­‌سازد و با پرداختن به سازمان اجتماعي و شيوه اقتصادي مي‌توان به برنامه­‌ريزي براي يافتن راه­كارهاي اجتماعي ـ اقتصادي عشاير كمك كرد. در دهه‌­هاي اخير در نتيجه تحولات اجتماعي، اقتصادي و سياسي كشور، جامع عشاير تغييرات اساسي كرده است، متلاشي شدن نظام قبيله­‌اي، فراموشي سنت­‌هاي فرهنگي، جايگزيني فرهنگ مردمان يكجا­نشين، تغيير در نوع معيشت و سكونت يا مهاجرت شهري، مواردي است كه فرهنگ عشاير كوچرو را تحت شعاع قرار داده است. هدف اين بررسي توصيف وضعيت اجتماعي ـ فرهنگي طايفه مستقل عرب كُتي يكي از بزرگ‌ترين طوايف عرب كوچرو در نزديكي تهران است كه به عنوان بخشي از تغييرات فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي به وجود‌‌آمده در آن به دليل هم‌جواري با شهر ورامين و كلان­شهر تهران بوده است.