ريخت شناسي و تحليل اسطورهاي قصه عاميانه دختر و درخت كنار

قصه‌هاي عاميانه بخش مهمي از فرهنگ عامه را تشكيل مي‌دهند كه به دليل دربرداشتن گنجينه عظيمي از دانش فرهنگي از ارزش بالايي برخوردار هستند؛ به ويژه آن دسته كه هنوز به صورت شفاهي توسط مردم روايت مي‌شوند، بستري مناسب براي مطالعه بن مايه‌هاي اسطوره‌اي فرهنگ يك منطقه و نيز بررسي كهن‌الگوهاي جمعي و قومي را فراهم مي‌سازند. دست يافتن به الگويي كلي براي بررسي قصه‌ها در صورت پژوهش عميق و علمي در داده‌هاي گردآوري‌شده ميسر مي‌گردد. در اين مقاله، يكي از رايج‌ترين قصه‌هاي عاميانه بخش اوز واقع در استان فارس، براساس روش پگاه خديش كه بر پايه الگوي پيشنهادي پراپ براي قصه‌هاي ايراني تنظيم گرديده، ريخت‌شناسي شده است و سپس با رويكرد نمادشناسي اسطوره‌اي مورد تحليل قرار گرفته است. نويسندگان اين مقاله بر آن هستند تا ضمن ارائه الگويي پيشنهادي براي تحليل و بررسي قصه‌هاي عاميانه، نشان دهند كه چگونه مي‌توان از درون يك قصه به ظاهر ساده كه در نقاط دورافتاده و توسط مردم عامه گفته مي‌شود، الگوها و بن‌مايه‌هاي متعدد و متنوع اسطوره‌اي را استخراج كرد و از اين راه در شناخت نقاط مبهم اسطوره‌ها و نيز نمادها گام تازه‌اي برداشت.