بررسي اثربخشي طرح‌واره درماني بر كيفيت زندگي و بهزيستي روان‌شناختي زنان مطلقه

The Effect of Schema Therapy on Quality of Life and Psychological Well-being in Divorced Women

مقدمه: طلاق يكي از آسيب‌هاي اجتماعي است كه گاه باعث كاهش سلامت عمومي و كيفيت زندگي در فرد مي‌گردد. لذا مداخلات روان‌درماني در فرد بخصوص زنان مطلقه به عنوان گروه آسيب‌پذير جامعه مي‌تواند مفيد واقع شود. بدين منظور هدف از اين پژوهش ارزيابي ميزان تأثير طرح‌واره درماني بر افزايش كيفيت زندگي و سلامت روان زنان مطلقه مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه جامعه آماري شامل 30 نفر از زنان مطلقه شهرستان اروميه بود كه از دو گروه آزمايش و كنترل به تعداد 15 نفر در هر گروه استفاده شد. روش كار از نوع كارآزمايي باليني بود. پس از بررسي دو مؤلفه كيفيت زندگي (WHOQOL-BREF) و سلامت روان(GHQ) به‌وسيله پرسشنامه‌هاي مربوطه، 10 جلسه مداخله‌اي يك ساعته برگزار شد. سپس مؤلفه‌ها دوباره ارزيابي شد و با كنترل پيش‌آزمون از طريق آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره، پس‌آزمون مقايسه گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه طرح‌واره درماني باعث ارتقاء ميزان هر دو مؤلفه كيفيت زندگي و سلامت روان مورد بررسي، در مقايسه با گروه كنترل، به‌صورت معناداري شد (0/05P < ). نتيجه‌گيري: اين پژوهش نشان مي‌دهد كه طرح‌واره درماني مي‌تواند به عنوان يك رويكرد مؤثر در جلوگيري از آسيب‌هاي رواني ناشي از طلاق در زنان بكار گيرد.

Background: Divorce as a social problem sometimes leads to psychological disorders lowering quality of life. Hence, psychological interventions, especially in females as a vulnerable group, are appreciated in some cases. The purpose of this study was to examine the efficacy of schema therapy on quality of life and psychological wellbeing in divorced women. Materials and Methods: Thirty divorced women, from Urmia, participated in this study and were randomly placed in two groups of experiment and control, 15 each. First, quality of life and psychological well-being state of participants were assessed by relevant questionnaires ,(WHOQOL-BREF and GHQ, respectively). Then, intervention therapy consisted of 10 sessions of one hour was carried out for the experimental group only. Afterward, the quality of life and psychological well-being status of both groups were reassessed by questionnaires. Statistical analysis was performed using several variable covariance methods. Results: According to the data, experimental group showed a significantly higher statues for evaluated factors (quality of life and psychological well-being) after schema therapy intervention compared to control group (P<0.05). Conclusion: The results of this study suggest that schema therapy can improve the psychological state and quality of life in divorced women. The data in this study supports the use of schema therapy as an effective intervention to cope with psychological distress of divorce.