رابطه بين رهبري معنوي و عدالت سازماني ادراك شده مبتني بر ميانجي‌گري جو سازماني

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه­ ي بين رهبري معنوي و عدالت سازماني ادراك شده مبتني بر ميانجي گري جو سازماني مي‌باشد. جامعه پژوهش شامل كليه دبيران دوره متوسطه دوم شهرستان فيروزآباد و نمونه آماري آن شامل 60 نفر از اين دبيران بوده كه با استفاده از جدول مورگان و از طريق روش نمونه گيري تصادفي از جامعه فوق انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه­ رهبري معنوي فراي و همكاران، پرسشنامه جو سازماني ساسمن و ديپ و پرسشنامه عدالت سازماني نيهوف و مورمن به ترتيب با ضريب آلفاي كرونباخ 86/. ، 89/. و 87/. بوده و روايي اين سه پرسشنامه نيز توسط متخصصان تأييد شده است. عمده‌ترين نتايج تحقيق مبين آن است كه بين رهبري معنوي و عدالت سازماني ادراك شده ارتباط وجود دارد و ضرايب علي مسيرهاي بين سه سازه پژوهش نشان از تأثير مستقيم و عدم تأثير غيرمستقم رهبري معنوي بر عدالت سازماني ادراك شده دبيران دارد. شاخص‌هاي كلي نشان از برازش خوب مدل ارائه شده، توسط داده‌ها دارد. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه متغيرهاي عضويت و تعهد سازماني بيشترين همبستگي چندگانه را با پيش بيني عدالت سازماني ادراك شده دبيران داشته­اند. نتيجه آزمون تي گروه‌هاي مستقل در خصوص متغير جنسيت و آزمون آنوا در خصوص متغيرهاي سن، تحصيلات و سابقه كار درباره عدالت سازماني ادراك شده نشان داد كه بين نظر دبيران در سطح 0/05 تفاوت معناداري وجود ندارد.

فاقد چكيده مي باشد