پديد آورندگان :
كاظم نژاد، انوشيروان دانشگاه تربيت مدرس تهران - دانشكده علوم پزشكي - گروه آمار زيستي , غلامي فشاركي، محمد دانشگاه تربيت مدرس تهران - دانشكده علوم پزشكي - گروه آمار زيستي , صمدي، ساره , گيلاني، ندا
كليدواژه :
نگرش , انتظار , ازدواج , مجرد , پليس , گرايش به فرزندآوري
چكيده فارسي :
مقدمه: گرايش به فرزندآوري در هر جامعه‌اي به عنوان يكي از مسائل مهم اجتماعي مطرح بوده و شناسايي و بررسي عوامل مؤثر بر آن داراي اهميت زيادي در عرصه پژوهش‌هاي اجتماعي مي‌باشند. از اين رو اين مطالعه با هدف بررسي گرايش به فرزندآوري كاركنان نيروي انتظامي تهران بزرگ و عوامل مؤثر بر آن انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 384 نفر از كاركنان متأهل پليس تهران در سال 1393 انجام پذيرفت. در اين مطالعه افراد با استفاده از نمونه‌گيري خوشه‌اي دومرحله‌اي، انتخاب و به دو پرسشنامه فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه خودساخته انتظار، نگرش و گرايش به فرزندآوري پاسخ دادند. يافته‌ها: اين مطالعه شامل 384 نفر (181 نفر (47 درصد) زن و 203 نفر (53 درصد) مرد-185 نفر (48 درصد) كاركنان صفي و 199 نفر (52 درصد) ستادي) با ميانگين سني 34 سال و ميانگين سابقه كاري 11 سال بود. در اين مطالعه متغيرهايي چون كمتر بودن مدت‌زمان فعاليت روزانه، هم قوم بودن زن و شوهر، نوع استخدام رسمي يا پيماني، داشتن فعاليت ستادي، افزايش انتظار و نگرش به فرزندآوري، افزايش بعد خانوار قبل از ازدواج، افزايش رتبه نظامي، سن ايدئال براي بچه‌دار شدن، تفاوت سني كمتر با همسر، افزايش تعداد فرزند ايدئال نشان‌دهنده رابطه مثبت معني‌دار با گرايش به فرزندآوري بودند. همچنين در اين مطالعه متغيرهاي جنسيت، سن، سابقه كار، رتبه تولد فرد در خانواده، سن ازدواج با گرايش به فرزندآوري رابطه نشان ندادند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، برنامه‌ريزي جهت تقويت موارد افزايش‌دهنده فرزندآوري توصيه مي‌گردد. همچنين با توجه به وجود رابطه مثبت بين انتظار و نگرش بر گرايش به فرزندآوري، لزوم تقويت اين دو عامل پيشنهاد مي‌گردد.
چكيده لاتين :
Background: Causes of non-childbearing tendency is an important
question in social decision making in each society. According to the
importance of childbearing in Iran, this study was done with the aim
to consider the factors affecting childbearing tendency in Tehran police
personnel.
Materials and Methods: This cross sectional study was done on 384
married police personal in Tehran in 2014. In this study, subjects
were selected by using two-stage cluster sampling and responded to
both the demographical questionnaire and the expectation, attitude
and childbearing tendency questionnaire whose validities and reliabilities
had been confirmed. In this study, data were analyzed suing
SPSS version 20 software and were reported by independent t-test,
analysis of variance and Pearson correlation.
Results: This study consisted of 384 persons, 181 (47%) female and
203 (53%) male -185 (48%) line personnel and 199 (52%) staff personnel)
with the mean age and work experience of 34 and 11 years,
respectively. The positive percent of expectation, attitude and
childbearing tendency were 94%, 85%, 77.3% respectively. Results
showed that variables; low work time, spouse ethnicity, official or
contract employment status, active worker status, expectation and
attitude toward childbearing, increasing before marriage family size
and military grade, ideal age for childbearing, less spouse age difference,
increasing ideal number of children showed positive significant
relationship with childbearing tendency, and sex, age, work experience,
family birth rank, marriage age showed no significant relationship
with childbearing tendency.
Conclusion: According to the results, reinforcing the need for enhancing
and raising children is necessary and it needs to be planned.
Also, because of the positive relationship of attitude and marriage
expectation with childbearing tendency, essential cultural works are
emphasized to improve these two areas.
