عنوان مقاله :
رهيافتي فقهي به ملاك تجويز و انتخاب در كاهش جنين
عنوان به زبان ديگر :
Jurisprudential Approach to the Criteria of Prescription and Selection in Reducing Embryo
پديد آورندگان :
محمدي، قاسم دانشگاه شهيد بهشتي تهران - دانشكده حقوق، تهران، ايران
كليدواژه :
تعدد جنين ( چند قلويي) , تعدد غير ارادي جنين ( چندقلويي طبيعي) , تعدد ارادي جنين( چندقلويي مصنوعي) , كاهش جنين , ملاك انتخاب در كاهش جنين , سهولت كاهش
چكيده فارسي :
كاهش جنين، راهي براي غلبه بر مخاطرات تعدد جنين است، اما شمارش آن به
عنوان يكي از مصاديق سقط از سويي و مشكلات اخلاقي و فقهي انتخاب جنين هدف
براي كاهش از سوي ديگر، مسائل ويژهاي را در اين قلمرو پديدار ساخته است. در تلاش
براي يافتن مبناي فقهي براي جواز كاهش جنين در تعدد طبيعي، استناد به قواعدي
فقهي مانند لاضرر، لاحرج و دفاع ميتواند راهگشا باشد، اما اين امر در تعدد مصنوعي با
چالشهايي مواجه است. عيب جنين، اهميت حفظ جنين از نظر پزشكي، سهولت
كاهش، انتخاب تصادفي و تخيير نيز مي توانند ملاكهايي براي انتخاب در كاهش جنين
به شمار آيند
چكيده لاتين :
Embryo reduction is a way to overcome the risks of multiplicity of
Embryo. But counting that as an example of abortion on one hand and
ethical and jurisprudential problems on the other hand has emerged
special issues in this area. Citation to legal rules such as “nodisadvantage”,
“no-danger” and “defend”, can be useful in an attempt
to find jurisprudential criteria, but this issue facing challenges in
artificial multiplicity. Embryo’s fault, importance of keeping embryo
from medical point of view, ease of reduction, random sampling and
change can be criteria for choosing in reducing embryo.