ياللي: حركت و معنا در يك رقص آذربايجاني

هدف مقاله حاضر بررسي رقص از ديدگاه انسانشناختي با تاكيد بر ارتباط ميان عناصر حركتي رقص و نظام هاي معنايي است؛ گرايشي كه سعي در بررسي رقص در زمينه فرهنگي آن و فهم رقص بنا بر جامعه توليدكننده دارد. رقص ياللي از كهنترين و رايج ترين رقصهاي قومي در آذربايجان است كه به اشكال بسيار متنوعي اجرا مي شود. روششناسي ما در بررسي رقص ياللي الگوي هفت مرحلهاي گرتريد كيوراث است؛ بر اين اساس، فنون پژوهش شامل مشاهده، ثبت گرافيكي، مقولهبندي شكلِ ساختاري و حركات و تحليل فرهنگي معناي ساختار و حركت در رقص ياللي است. هدف اصلي مقاله، بررسي مشخصههاي حركتي رقص ياللي و رمزگشايي معنايي آن ها در بافت فرهنگ آذربايجاني بوده است. بنابراين بررسي ما، از ديدگاه انسانشناسي هنر، در حوزه شكل و محتوا قرار ميگيرد. شكل ساختاري رقص ياللي دايره و حركت خاص آن، چرخش، نشان دهنده بخشي از مناسك خورشيد و حركات اصلي آن، اعمال مناسك شمني را بازنمايي ميكند. بررسي انسانشناختي رقص ياللي، ما را به فهم ابعاد مناسكي فرهنگ آذربايجان رهنمون ميكند.