رابطه سكوت سازماني و عدالت سازماني با اشتياق شغلي با ميانجي گري سلامت روان در كاركنان آموزش و پرورش

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سكوت سازماني و عدالت سازماني با اشتياق شغلي با ميانجي گري سلامت روان در كاركنان آموزش و پرورش انجام شد. اين پژوهش توصيفي و همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه پژوهش كاركنان اداره كل آموزش و پرورش شهرستان‌هاي استان تهران در سال تحصيلي 97-1396 بودند. نمونه پژوهش 400 نفر بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسش نامه‌هاي سكوت سازماني (ديميتريس و واكولا، 2007)، عدالت سازماني (نيهوف و مورمن، 1993)، اشتياق شغلي (سالانووا و شافلي، 2008) و سلامت روان (نجاريان و داودي، 1380) بودند. داده‌ها با روش معادلات ساختاري از نوع تحليل مسير با نرم‌افزار ليزرل تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه سكوت سازماني بر سلامت روان و اشتياق شغلي تأثير مستقيم منفي و معنادار، عدالت سازماني بر سلامت روان و اشتياق شغلي تأثير مستقيم مثبت و معنادار و سلامت روان بر اشتياق شغلي تأثير مستقيم مثبت و معنادار داشت. سكوت سازماني با ميانجيگري سلامت روان بر اشتياق شغلي تأثير غيرمستقيم منفي و معنادار و عدالت سازماني با ميانجي گري سلامت روان بر اشتياق شغلي تأثير غيرمستقيم مثبت و معنادار داشت (0/01>P). بنابراين براي ارتقاي اشتياق شغلي بايد سكوت سازماني را كاهش و عدالت سازماني و سلامت رواني را افزايش داد.

فاقد چكيده مي باشد