قاعده كاهي و غرابت قاموسي در غزليات بيدل دهلوي

Deviation and lexical ambiguity in the sonnets of Bidel Dehlavi

در سبك شناسي آثار ادبي، ­توجه به ساختار شعر و مسايل زباني،خواننده را به نتيجه اي مطلوب در شناخت، ­فهم و تفسيرِ محتوا و انديشۀ سخنوري، رهنمون مي شود.يكي از مسايل نوين زبان شناسي در حوزۀ نقد متون ادبي ،واكاوي انحراف از نُرم و عدول از هنجارهاي زباني در دو حوزۀ «واژه افزايي» و «تغيير طبقۀ نقشي» است كه در كلام هنرمندان صاحب سبك و نوآور، بسامد چشمگيري دارد.بيدل از آن دسته شاعراني است كه با تأكيد بر ابهام در شعر و پذيرش ساختارهاي نوگرايانۀ سبك هندي، واژه هاي تازه اي را براي غني سازي زبان، ارائه داده است.در اين پژوهش، نخست گسترۀ هر يك از مباحث قاعده كاهي قاموسي، تبيين شده و پس از آن با ارائۀ نمونه هايي از شعر بيدل،گسترۀ بهره مندي وي از اين شگردهاي به روش كتابخانه اي به شيوه ي توصيفي- تحليلي متن غزليات بيدل دهلوي نشان داده مي شود

In the Stylistic studies of the literary texts, the concentration on the structure of the poetry and linguistics, leads the reader to an optimum understanding and interpretation of the contents and speech acts. One of the modern issues of linguistics in the field of Persian literary text criticism is the re-exploration of deviation from linguistic norms both in the fields of neologism and “Functional Conversion” which have been seen in the speech of innovative scholars, frequently. Bidel is among the poets who have introduced new words to enrich the language by emphasizing the ambiguity in poetry and accepting the modernized Indian Style. In this study, first, the range of every cases of lexical deviation have been presented and second, presenting some examples of Bidel's poems, the range of the mentioned techniques he has used has been demonstrated using the descriptive-analytic method and library resources