فرجام‌شناسي انساني در تفكر قبالا

اعتقاد به آخرالزمان و فرجام جهان و انسان يكي از مؤلفه‌هاي سنت‌هاي ديني است. در مكتب عرفاني يهود، يعني قبالا، نيز اعتقاد به فرجام امور، در دو حوزه انساني و كيهاني، بسيار پررنگ است؛ در فرجام‌شناسي انساني اين مكتب، انسان‌ها كالبدهاي معنوي خاصي موسوم به نِفش، روئح و نِشامه دارند كه هر كدام اقتضائات خاص خود را دارد و بر اين اساس تأكيد شده كه حيات آدميان پس از مرگ منقطع نشده و آنها در عوالم مختلفي با درجات متفاوت، به زندگي خود ادامه مي‌دهند. انسان‌ها پس از مرگ مورد داوري خداوند قرار مي‌گيرند و بر حسب اعمال نيك و بدشان به بهشت يا دوزخ مي‌روند. در برخي متون قبالا به تناسخ نيز اشاره شده؛ بدين‌ترتيب كه بُعد معنوي انسان بدكار پس از مرگ دوباره به اين عالم بازخواهد آمد. فرآيند بازگشت‌هاي متوالي آن‌قدر ادامه مي‌يابد كه او نسبت به سفيروت (صفات الاهي) معرفت كافي كسب كند.

The belief in apocalypse and the end of the world is one of the components of religious traditions. In Jewish mysticism, as an esoteric aspect of Judaism, belief in both human and cosmic spheres is so important. According to Kabbalah Eschatology, human has spiritual bodies, called Nefesh, Roah, and Neshamah, and each has special requirements due to its level. Accordingly, the human life is not finished after death; rather it will continue to live in different levels. After death, man, being judged according to his deeds, goes to heaven or hell. Reincarnation is also referred in some texts of Kabbalah, thus the spiritual dimension of human evil comes back to this world after death. The process continues until the human attains sufficient knowledge to Sefirot (divine attributes).