بررسي و نقد درون‌ديني حجيت كتاب مقدس در مسيحيت

كتاب مقدس بزرگ‌ترين منبع الاهياتيِ مسيحيت است كه از لحاظ درون‌ديني بيشترين حجيت و اعتبار ممكن را دارد. حجيت ويژگي‌اي است كه در تاريخ هر نوشته يا شرح آن به وجود مي‌آيد و از احترام و تقدسي سخن مي‌گويد كه خالق آن كار، آن را حفظ كرده است. الاهي‌دانان بزرگ مسيحي از همان سده‌هاي نخستين، كتاب مقدس را كلام و وحي الاهي دانسته‌اند كه از طريق روح‌القدس نازل شده و انبيا و رسولان فقط وسيله و قلم او بوده‌اند. آيات مختلفي در عهد جديد وجود دارد كه حجيت كتاب مقدس را اثبات مي‌كند. عيسي مسيح نيز كتاب مقدس را معتبر و داراي حجيت فراوان مي‌دانست. لذا بايد گفت كتاب مقدس معتبر است و همه موظف به اطاعت از آن هستند. انسان‌ها و اعتقادنامه‌ها و كليسا بايد تابع اعتبار كتاب مقدس باشند. اما اشكالات متعددي به حجيت دورني كتاب مقدس وارد است كه باعث بي‌اعتباري استدلال‌هاي آن مي‌شود. در اين مقاله استدلال‌هاي حجيت كتاب مقدس را بررسي و نقد مي‌كنيم.

Bible is the greatest theological source of Christianity that enjoys the ultimate intra-religious legitimacy possible. Legitimacy can be defined as a feature formed in the history of a scripture or that of its interpretation, dealing with the sanctity being kept by its creator. The prominent Christian theologians considered Bible as the revelation of God that was descended by the Holy Spirit, while prophets and messengers were merely His medium. There are several verses in the New Testament confirming the legitimacy of the Bible. It is also considered by the Jesus Christ of high validity and legitimacy. Therefore it should be emphasized that everyone is to respect and obey the Bible as a legitimate and valid holy book. The Church, doctrines and the community should follow the Bible in terms of validity, but there are many problems regarding its internal legitimacy that result in the invalidity of its reasoning. This article critically surveys the reasoning for the legitimacy of the bible.