زاويه تماس و مسئله‌ي پسماند ترشوندگي: بنيان و روش‌هاي اندازه‌گيري آن

اندازه‌گيري زاويه تماس در آزمون‌هاي ترشوندگي كمك شايان توجهي به علم و مهندسي سطح نموده است. بسياري فرآيند‌هاي مختلف، از جمله پوشش‌دهي گرم و سرد، ريخته‌گري‌هاي دوغابي، صنايع مرتبط با سيستم‌هاي بيولوژيكي، چاپ و به طور كلي هر فرآيندي كه با سيستم‌هاي سه فازي جامد- مايع- سيال (بخار) سر و كار دارند، از اين آزمون بهره مي‌برند. بنيان اين آزمون بر مبناي نظريه‌اي كه نخستين بار توماس يانگ ارائه نمود، بنا شده است. با اين حال سادگي اين آزمون و امكان داده‌برداري فوق‌العاده موجب شده است كه بسياري محققين بدون توجه به ديگر مباحث با اهميت در ترشوندگي، به توصيف و توجيه پديده‌ها بپردازند. مسئله‌ي پسماند زاويه تماس، يكي از اين مباحث با اهميت است كه مي‌بايست بيشتر مورد توجه قرار گيرد. پسماند در ترشوندگي اختلاف ميان بيشترين و كمترين زاويه تماس ممكن براي سطح را نشان مي‌دهد. همين نكته خود مويد آن است كه نمي‌بايست مطلقا به بررسي زاويه تماس اتكا نمود. در اين مقاله بنيان مسئله‌ي پسماند مورد بررسي قرار مي‌گيرد. با توجه به اينكه اين موضوع بيشتر از نگاه ترموديناميكي بررسي مي‌شود، پسماند در حالت سكون موضوع اساسي مقاله خواهد بود. در پايان مقاله روش‌هاي معمول و پيشرفته‌ي اندازه‌گيري پسماند به همراه مزيت‌ و نقص‌هاي هر كدام مورد بررسي قرار خواهند گرفت. در نهايت اميد است كه مقاله حاضر بتواند نگاه محققين علم سطح را كه در تمامي علوم ديگر از جمله علم و فناوري نانو، علم و مهندسي مواد، شيمي فيزيك ماده چگال و البته مواد نرم فعاليت مي‌كنند، با ديگر جنبه‌هاي تكميلي و اساسي‌تر مبحث ترشوندگي آشنا نمايد.

فاقد چكيده مي باشد