ساختار بصري نقاشي‌هاي ديواري تبريز (در سه دهه اخير)

ضرورت سامان‌دهي نقاشي‌هاي ديواري به‌ منظور رفع آلودگي‌هاي بصري شهر‌ها امري اجتناب‌ناپذير است؛ زيرا بخش عمده‌اي از ناآرامي‌هاي رواني و مشكلات فرهنگي كلان‌شهرهاي كنوني متأثر از ناهماهنگي‌هاي محيطي است. استفاده صحيح از هنر نقاشي ديواري مي‌تواند در تلطيف نماهاي شهري نقش مؤثري ايفا كند. اين شاخه از هنر نقاشي، ضمن داشتن اصول و معيارهاي ثابت، داراي قواعدي ويژه مناطق مختلف است؛ اين اصول و ضوابط مي‌توانند به‌ منزله معيار سنجش كيفيتِ آثار نقاشي ديواري مورد استفاده قرار گرفته، بر اساس آن‌ها عيوب و كاستي‌هاي موجود بررسي شوند. اين مقاله در پاسخ به اين سؤال تنظيم شده است كه آيا نقاشي‌هاي ديواريِ تبريز، از نظر فنّي و بر اساس اصول و معيارهاي هنري و زيبايي‌شناسي، در سطح قابل قبولي قرار گرفته‌اند. بدين منظور، در اين پژوهش 55 نمونه عكاسي‌شده از نقاشي‌هاي به‌ اجرا درآمده در سطح شهر تبريز (به‌منزله جامعه آماري)، به روش مشاهده و تحقيق ميداني مورد بررسي و تحليل قرار گرفته‌اند. براي تشخيص سطح كيفيت هنري آن‌ها، به روش كتابخانه‌اي، به منابع معدود امّا مستدل و تخصصي استناد شده است. اين آثار از دو جنبه بصري و محتوايي قابليت بررسي داشتند؛ ولي با توجه به گستردگي مباحث در اين مقاله، صرفاً به مطالعه ساختار بصري آن‌ها پرداخته شده است. بر اساس يافته‌هاي تحقيق و با توجه به اصول و قواعد مرتبط با ساختار بصري نقاشي‌هاي ديواري، دلايل ضعف و كاستي‌ها با روشي علمي و به دور از هرگونه پيش‌داوري تبيين شده است. نمونه‌هاي موجود در اين مجموعه در رعايت اصول فني و سبك و مناسبات فرهنگي نمود ضعيفي دارد و فاقد ايده‌هاي نو، سبك و تكنيك مورد انتظار از يك اثر هنري است.

فاقد چكيده مي باشد