پديد آورندگان :
امجديان،مريم دانشگاه شيراز - دانشكده كشاورزي - بخش علوم خاك , موسوي،علي اكبر دانشگاه شيراز - دانشكده كشاورزي - بخش علوم خاك , رونقي، عبدالمجيد دانشگاه شيراز - دانشكده كشاورزي - بخش علوم خاك
كليدواژه :
رس سيلتي , زاويه تماس , شن لومي , شوري آب , لوم , مدت زمان نفوذ قطره آب
چكيده فارسي :
شوري و كمبود مواد آلي از مشكلات اساسي خاك در مناطق خشك و نيمهخشك است. استفاده از بقايا در حضور شوري ميتواند اثرات متفاوتي بر ويژگيهاي خاك داشته باشد. در اين تحقيق اثر كاربرد صفر، 1/5%، 3% و 4/5 درصد بقاياي پسته و اثر هدايت الكتريكي (شوري)آب در سه سطح 4، 8 و 12 دسيزيمنس بر متر بر آبگريزي در سه خاك رس سيلتي، لومي و شن لومي بررسي شد. آبگريزيهاي ايستا و پويا بهترتيب با روشهاي اندازه گيري زاويه تماس تعادلي و مدت زمان نفوذ قطره آب به خاك تعيين شدند. ميانگين زاويه تماس تعادلي آب با خاك در خاكهاي رس سيلتي، لومي و شن لومي مورد مطالعه بهترتيب حدود 2/5±70، 2/6± 65 و 3/4± 62 درجه و مدت زمان لازم براي نفوذ قطره آب به اين خاكها به ترتيب 2/6± 35، 1/6± 26 و 0/6± 18 ثانيه بود. به طور كلي، نتايج نشان داد كه آبگريزي ايستا در خاك ريزبافت به ترتيب 7% و 13% و آبگريزي پويا نيز بهترتيب به ميزان 24% و 95% بيشتر از خاكهاي متوسط و درشت بافت مورد مطالعه بود. شوري اثر معنيداري بر آبگريزي ايستا و پوياي خاك نداشت. اما در شوري 12 دسيزيمنس بر متر، آبگريزي ايستاي خاك رس سيلتي بهميزان7% در مقايسه با شوري 4 دسيزيمنس بر متر بيشتر بود. كاربرد همه سطوح بقاياي پسته آبگريزي ايستا و پوياي خاكها را افزايش داد، به جز در خاك رس سيلتي كه اثر بقايا بر آبگريزي ايستا معنيدار نبود. به طور كلي، سطوح شوري آب بر ميانگين هر دو آب گريزي ايستا و پوياي خاك اثر معنيداري نداشت در حالي كه كاربرد بقايا (به جز 4/5% ) سبب افزايش معنيدار هر دو آبگريزي ايستا و پوياي خاك شد. البته با توجه با اينكه در مدت زمان استفاده شده در اين پژوهش ممكن است بقايا كاملاٌ پوسيده نشده باشند بنابراين پيشنهاد ميشود در پژوهش هاي آتي اثر كاربرد بقايا بر ويژگيهاي خاك در زمانهاي طولاني تر يا در زمانهاي مختلف پس از كاربرد نيز بررسي شود.
چكيده لاتين :
Salinity and organic matter deficiency are the main problems of soils in arid
and semi-arid regions. The use of residues in presence of salinity may affect
soil properties differently. In this research, the effect of zero, 1.5%, 3%, and
4.5% application of pistachio residues and electrical conductivity (salinity) of
water including three levels of 4, 8, and 12 dS m-1 were investigated on water
repellency of soils with three different textures, namely, silty clay, loamy, and
loamy sand. The static and dynamic water repellencies were determined by
measuring soil-water contact angle and water penetration time. The mean
values of soil-water contact angle for clay, loam, and sandy loam soils were
70±2.5º, 65±2.6º, and 62 ±3.4º, and water droplet times (WDPT) were about
35±2.6, 26±1.6, and 18±0.6 s, respectively. Accordingly, static water repellency
of the fine textured soil was more than that of the medium and coarse textured
soils by 3% and 7%, respectively, while the dynamic water repellency was 24%
and 95% more, respectively. Salinity had no significant effect on static or
dynamic water repellency. However, the salinity of 12 dS.m-1 increased the
static water repellency of clay soil by 7%. The residues increased the static and
dynamic water repellency of soils, except in silty clay soil where the effect of
residues on static water repellency was not significant. In general, salinity
levels had no significant effect on the mean values of the static and dynamic
water repellency of soils; whereas application of residues (except for 4.5%
residues) increased both static and dynamic water repellency. Furthermore,
since the applied residues were probably not fully decomposed in the time
period used in this study, it is recommended that longer or different time
periods be used in the future studies.
