تاثير آموزش آرميدگي عضلاني بر بيخوابي پرستاران مركز قلب تهران

The effect of muscle relaxation training on nurses' insomnia in Tehran Heart Center

هدف. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير آرميدگي عضلاني بر بي خوابي پرستاران مركز قلب تهران انجام شد. زمينه. بي خوابي از مشكلات شايع قرن حاضر است كه برخي پرستاران نيز دچار آن مي باشند. استفاده از روش هاي درماني شناخته شده مانند دارودرماني علاوه بر مشكلات و عوارض دارويي ميزان دقت را نيز كاهش مي دهد. روش كار. در اين پژوهش ابتدا كليه پرستاران مركز قلب تهران از نظر بي خوابي به وسيله پرسشنامه شاخص شدت بي خوابي مورد پايش قرار گرفتند. از بين افرادي كه دچار مشكل بي خوابي بودند 60 نفر به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. به گروه كنترل، آموزش آرميدگي عضلاني داده شد و قرار شد كه قبل از خواب آن را انجام دهند. در طول يك ماه، انجام آرميدگي عضلاني به صورت حضوري يا از طريق پيام كوتاه يادآوري شد و براي گروه كنترل اقدام خاصي انجام نگرفت. پس از يك ماه، دو گروه از نظر بي خوابي دوباره مورد آزمون با پرسشنامه شاخص شدت بي خوابي قرار گرفتند. يافته ها. بر اساس نتايج، پس از يك ماه، بين دو گروه تفاوت معني داري از نظر آماري وجود داشت، به اين معني كه در گروه مداخله بر اساس نمره پرسشنامه ميزان بي خوابي به صورت معني داري كاهش يافته بود (001/0>P). نتيجه گيري. بر اساس نتايج پژوهش، پيشنهاد مي شود آرميدگي عضلاني به عنوان راهكاري براي كاهش بي خوابي در پرستاران به كار گرفته شود.

Aim. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of Progressive Muscle Relaxation Technique (PMRT) on nurses' insomnia in Tehran Heart Center . Background. Insomnia is a highly prevalent health complaint in adults in recent century, which make some nurses involved. Pharmacological and cognitive-behavioral therapies are effective for the treatment of insomnia however, the current treatments are associated with side effects and may reduce the level of accuracy. Methods. This was a randomized, controlled clinical trial that involved all nurses of Tehran Heart Center using ISI questionnaire. Among nurses with diagnosis of insomnia,60 people were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group was taught PMRT and asked to do exercises before sleep, while the control group had no intervention.During a month, performing PMRT was reminded verbally or via short message service. After one month both experimental and control groups were re-evaluated by the ISI questionnaire. Findings. As compared to the control group, the PMRT group had significantly lower post-treatment scores for insomnia severity (p < 0.001). The insomnia severity in the PMRT group was significantly lower than that in the control group. Conclusion. This study showed that PMRT might be effective in reducing insomnia in shift-work nurses with insomnia. This treatment leads to clinically significant sleep improvement within 4 weeks. Follow-up studies are required to find whether these improvements last for a long period of time.