سياست چين در درياي جنوبي؛ سياست قدرت و نفوذ دريايي

China s Policy in the South China Sea; Realistic Approach

درياي جنوب چين بخشي از اقيانوس آرام است كه چين مدعي مالكيت مطلق بر 80 درصد آب‌هاي آن مي‌باشد و در اين باره با ديگر مدعيان مانند؛ فيليپين، ويتنام، مالزي، برونئي، اندونزي و تايوان اختلاف دارد. سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه چين در درياي جنوبي چه سياست‌ها و اهدافي را دنبال مي‌كند و اين اهداف و سياست‌ها چه تاثيري بر روابط منطقه‌اي چين داشته است؟ بعلاوه منازعات چين با كشورهاي همجوار در حوزه درياي جنوب چين نيز مورد بررسي قرار گرفته است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه چين به دليل رشد اقتصادي و همچنين نياز به منابع، در پي گسترش قدرت و نفوذ خود در درياي جنوبي است و اين سياست به تشديد منازعه در روابط چين با كشورهاي حوزه پيراموني اين دريا و قدرت‌هاي ذي نفوذ منجر شده است. در اين پژوهش از چشم انداز نظري واقع گرايانه به تجزيه و تحليل سياست چين در حوزه دريايي درياي جنوب پرداخته شده است، هم چنين سعي شده است از شواهد و داده‌هاي كمي تجربي در بررسي مساله مورد تمركز مقاله اسفاده شود. روش پژوهش بكارگرفته شده روش تبييني است و شواهد و داده نيز از منابع كتابخانه‌اي استخراج شده و بكارگرفته شده است.

The South China Sea is a part of Pacific Ocean and it’s about 3.5 million square kilometers which China has absolute claim over 80 percent of this waters, and always is in conflict with other claimants such as Philippines, Vietnam, Malaysia, Brunei, Indonesia and Taiwan. The main question of this research is what China’s policy in the South China Sea is. In addition, China’s dispute with neighboring countries in the South China Sea is also examined. The findings indicate that China’s economic growth as well as its need for resources, continuously leads China to expand its power and influence in mentioned sea. The approach of this research is realism based on analyzing its components in China’s behavior as the major player in dispute with other countries which claims in the sea. In this regard, due to the lack of central authority we’re seeing a number of clashes in the area. Security and survival are the China’s motivation to militarism and increasing its power, and national sovereignty, is the reason of neglecting international laws and institutions. The method of this research is descriptive-analytic.