هنر سازه تكرار و دلالت‌هاي معنايي آن در حكمت‌هاي نهج‌البلاغه

Technique of Frequency and Its Semantic Denotations in Wisdoms of Nahj ul-Balaghah

كلام امام علي عليه السلام سرشار از انواع تكنيك‌هاي متنوع بلاغي است. از اين ميان تكرار به‌ عنوان ابزاري مؤثر در جلب توجه مخاطب و انتقال معاني مورد نظر، جايگاه ويژه‌اي دارد. در پژوهش حاضر نگارندگان ضمن بيان آرايه تكرار و جايگاه آن در نقد قديم و جديد، به انواع آن از نظر نحوي و بلاغي اشاره كرده‌اند و نمونه‌هايي از تكرار در حكمت‌هاي نهج البلاغه را استخراج كرده و ضمن اشاره به نكته‌هاي نحوي يا بلاغي، دلالت‌هاي احتمالي آن را بيان نموده‌اند. اين جستار با بررسي كاركردهاي تكرار در حكمت‌هاي نهج البلاغه در پي نشان دادن بخشي از ويژگي‌هاي كلام امام علي عليه السلام به شيوه تحليلي توصيفي است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد محورهاي تكرار در حكمت‌هاي امام در چهار سطح مختلف حرف، كلمه، عبارت و جمله ديده مي‌شود و ايشان اين شيوه را به‌عنوان سبكي برانگيزنده و تأثيرگذار به‌منظور توسعه محتوا و آهنگ كلام خود به‌كار برده‌اند.

Imam Ali`s speech overflows with numerous eloquent figures. Among all eloquent figures, technique of frequency as an effective agent for attracting attention of the addressee and transmitting intended ideas is of particular importance. Describing the technique of frequency and its place in new and old critique and referring to its different semantic and eloquent types, authors of the paper have extracted some cases of the technique and, referring to semantical and eloquent points, have explained its possible denotations. The study, surveying applications of frequency in Nahj ul-Balaghah, intends to introduce some of Imam Ali`s properties of speech with an analytical and descriptive method. As is clarified by findings of the paper, the pivots of frequency in Imam`s wisdoms in four levels of letter, word, phrase and sentence may be seen. Imam has used this technique to stimulate and affect the addressees and develop the rhythm and content of speech.