هويت و سياست خارجي خاورميانه‌اي ايران و تركيه در سوريه

Identity and Middle Eastern Foreign Policy of Iran and Turkey in Syria

مقاله حاضر به تعارض روابط ايران و تركيه پرداخته است. موج بيداري اسلامي و كشيده شدن دامنه آن به كشور سوريه موجب شكل گيري تعارضات هويتي در مناسبات دو كشور شده است. دو كشور ايران و تركيه در قبال تحولات سوريه موضع‌گيري‌هاي متفاوتي اتخاذ نموده و از ديگر سو تحولات اين كشور روابط دو كشور را تحت تأثير قرار داده است. اين پژوهش بررسي روشمند ابعاد هويت ملي و تبلور هويت در رفتارهاي سياست خارجي دو كشور را در پرتو يك رويكرد اپيستمولوژيك دوگانه با چارچوبي سازه‌انگارانه مورد مداقه قرار داده است. يافته‌هاي پژوهش مبتني بر اين نكته است كه جمهوري اسلامي ايران با نگاه خاصي كه به هويت و سياست خارجي دارد عملاً با عمده روندهاي جاري منطقه‌اي و بين‌المللي در مواجهه است و بطور بديهي مخالف ملي‌گرايي سكولار ضد اسلامي تركيه است. از طرفي يافته‌ها در مورد حزب عدالت و توسعه حاكي از وجود و تحرك سياست سيال و منعطف اين كشور براي دستيابي به اهداف و منافع خود در منطقه است و براي همين خود را منحصر در دسته‌بندي‌هاي ثابت منطقه‌اي نمي‌كند و با انعطاف‌پذيري شديداً پراگماتيستي خود، سياستي سيال را دنبال مي كند كه نشان از عملگرايي اساسي دولتمردان اين كشور در عرصه سياست خارجي دارد. بر اين اساس با بهره‌گيري از روش توصيفي - تبييني و در ياسخ به پرسش اصلي پژوهش مبني برعلت اصلي تضاد در سياست خارجي خاورميانه‌اي ايران و تركيه در سوريه اين فرضيه پردازش گرديد كه تفاوت‌هاي هويتي باعث تضاد در سياست خارجي خاورميانه‌اي ايران و تركيه در سوريه گرديده است.

This article focuses on the conflict between Iran and Turkey. Wave of Islamic awakening and stretching its scope to Syria conflict, has led the two countries in the context of identity. Iran and Turkey have adopted different stances toward Syria, and on the other hand, developments in the Syria is affected and on the other hand, developments in the country is affected relationship of two countries. This study is scrutinized systematic review of national identity and an expression of identity in foreign policy behavior of the two countries in the light of a dual epistemological framework of constructivist approach. The findings based on the fact that the Islamic Republic of Iran with a certain look that have to the identity and foreign policy, Practically is incompatible with the major current trends of regional and international anti-Islamic and is against Turkey's secular nationalism. The findings is that about the AKP and the presence of fluid and flexible mobility policy of the country, is for achieve themselves goals and interests in the region, and so not only fixed in the categories of regional but also it pragmatism highly flexible, will follow fluid politics, Which demonstrates pragmatism of the constitutional authorities of the country in the field of foreign policy. Accordingly enjoying a descriptive - explanatory and in response to the key question, The main cause of conflict in foreign policy in the Middle East, This hypothesis was processing that different identities causes of conflict in foreign policy in the Middle East, have been Iran and Turkey in Syria..