نگاه استادان زرين‌كوب و شفيعي‌كدكني به عرفان؛ مقايسه تحليلي رويكردها، مبادي و پي‌آمدها

بدون عنوان

تصوف و عرفان در نگاه نخست، مفاهيمي آشنا و بديهي به نظر مي­رسند؛ امّا در نگاهي عميق­تر كاربردهاي مفهومي متنوعي را شامل مي­شوند. بر اين اساس، پژوهش در باب تصوف تا حدي در گرو شناخت رويكردها و ديدگاه­هاي مختلف آن است. مقاله حاضر با تكيه بر آراي دو تن از عرفان‌پژوهان معاصر، به توصيف و تحليل تلقي اين دو استاد مي­پردازد. عبدالحسين زرين‌كوب و محمدرضا شفيعي­ كدكني دو تن از برجسته ­ترين عرفان­ پژوهان و محققان ادبي­اند كه ديدگاه ­هاي ايشان تأثير قابل‌ملاحظه‌اي در مطالعات عرفاني دهه ­هاي اخير داشته است. استاد زرين‌كوب با پيروي تاريخي از سنت تصوف و تأكيد بر معرفت شهودي به عنوان مولفه محوري عرفان و استاد شفيعي­كدكني با تأكيد بر زبان و فرم زيباشناختي به بررسي عرفان و تصوف پرداخته ­اند. اين تفاوت ديد نشانه ­هايي از خود در مقولاتي همچون ريشه­ ها، تاريخ و تبعات تصوف نيز برجاي گذاشته است. بنابراين ملاحظات استاد زرين‌كوب همسو با بررسي­هاي تاريخي و فرهنگي و مطالعات استاد شفيعي عمدتاً همسو با بررسي­هاي زباني و ادبي شكل گرفته است. در مجموع مي­توان گفت نگاه استاد زرين‌كوب به عرفان و تصوف نگاهي فراگيرتر و نگاه استاد شفيعي­ كدكني نگاهي است نوگراتر.

فاقد چكيده