بررسي نقش رشد هوشمند در توسعه پايدار شهرهاي ساحلي (مطالعه موردي: شهر بابلسر)

مناطق ساحلي تحت تأثير عوامل اجتماعي و اقتصادي، روند رو به رشدي جمعيتي را شاهد هستند، به گونه‌اي كه به بستر مناسبي براي رشد شهرنشيني و افزايش جمعيت شهري تبديل شده‌اند. متعاقب آن، بهره‌برداري از منابع طبيعي و اقتصادي، زمين‌هاي مولد و اكوسيستم‌هاي حساس ساحلي موجبات گسترش افقي شهرهاي ساحلي و نزول كيفيت زيست‌محيطي اين شهرها را فراهم آورده كه منجر به تهديد توسعه پايدار شهرهاي ساحلي شده است. در نتيجه رويكردهاي گوناگون از جمله رويكرد رشد هوشمند شهري به دنبال ارائه راهبردها و سياست‌هايي به منظور منطبق نمودن آثار منفي ناشي از گسترش فعاليت‌هاي انساني در اين مناطق با خصوصيات منحصر به فرد شهرهاي ساحلي مي‌باشند. در پژوهش حاضر به منظور بررسي ميزان تاثيرگذاري رويكرد رشد هوشمند در توسعه پايدار شهر ساحلي بابلسر شاخص‌هاي توسعه پايدار شهري و رشد هوشمند در سطح محلات شهر سنجش مي‌شوند. بدين منظور نمونه آماري متشكل از 384 نفر از شهروندان شهر ساحلي بابلسر مورد مطالعه قرار گرفته و شاخص‌هاي توسعه پايدار و رشد هوشمندانه به وسيله روش‌هاي ويكور و اوينگ تعديل‌يافته مورد محاسبه قرار گرفته‌اند. نتايج پژوهش مبين آن است كه ميزان پايداري شهري در محلات غرب بابلرود و مركزي شهر نسبت به محلات پيراموني بيشتر است. ضمناًً بين پايداري شهري و رشد هوشمند شهري همبستگي معني‌دار و نسبتاًً قوي با ضريب همبستگي 0.788 وجود دارد. افزايش دسترسي و مجاورت با ضريب همبستگي 0.822 بيشترين تأثير را در افزايش شاخص توسعه پايدار شهري دارد. درضمن، پايداري اقتصادي با ضريب همبستگي 0.657 و پايداري زيست‌محيطي با ضريب همبستگي 0.536 بيشترين ارتباط را با رشد هوشمند نشان مي‌دهند، ولي بين پايداري اجتماعي و رشد هوشمند با ضريب همبستگي 0.191 رابطه عكس وجود دارد. از اين رو، توزيع مناسب خدمات شهري به منظور بهبود دسترسي و كاهش سفرهاي شهري با خودرو شخصي، سهولت دسترسي به شيوه ‌هاي جايگزين حمل‌ونقل با اولويت دادن به عابرين پياده بالاخص در محلات ساحلي و ايجاد شبكه ارتباطي مناسب بين ساحل و ساير فضاهاي شهري به منظور توسعه پايدار شهر ساحلي بابلسر پيشنهاد مي‌شود.