توسعه پايدار در منطقه خاورميانه با تاكيد بركشور ايران

امروزه مبحث توسعه‌ي پايدار به عنوان يكي از كليدي‌ترين دغدغه‌هاي مهم در جامعه بشري مطرح مي‌باشد به‌طوري‌كه اكثر كشورهاي جهان سعي مي‌كنند در اين زمينه پيشگام باشند. به‌همين منظور، اغلب اين كشورها براي رسيدن به اين مهم، دست به تغيير و تحولات در بعد جهاني مي‌زنند. با توجه به اهميت وضرورت توسعه پايدار كشورها وهمچنين لزوم توجه به اين امر در كشور ما بايد به عواملي كه اين توسعه را به همراه دارند اهميت وتوجه كافي را داشت. اين پژوهش با هدف بررسي جايگاه 16 كشور خاورميانه از لحاظ وضعيت توسعه پايدار با استفاده از 32 شاخص توسعه پايدار با تاكيد بر كشور ايران از سال 2006 تا سال 2012 تهيه شده است. نوع تحقيق كاربردي وروش آن نيز تحليلي مقايسه‌اي مي‌باشد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات نيز از روش ويكور(VIKOR) كه يكي از روش‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره مي‌باشد استفاده شده است. با توجه به نتايج بدست آمده در سال 2006 با توجه به شاخص‌هاي مورد مطالعه كشور تونس، كويت و مصر، در سال 2008 كشورهاي كويت، تونس و تركيه، در سال 2010 كشورهاي مصر، تركيه و ايران و در سال 2012 نيز به ترتيب كشورهاي تركيه، كويت و تونس در جايگاه‌هاي اول تا سوم قرار گرفته‌اند. همچنين با توجه به نتايج كشور ايران در سال 2006 در جايگاه چهارم، در سال 2008 با يك رتبه صعود در جايگاه چهارم، در سال 2010 نيز با يك رتبه صعود نسبت به سال 2008 در جايگاه سوم و بلاخره در سال 2012 با يك رتبه نزول دوباره در جايگاه چهارم در ميان 16 كشور مورد مطالعه در خاورميانه قرار گرفته است. همچنين با توجه به داده‌هاي بين‌المللي كشور ايران از لحاظ شاخص‌هاي؛ ميزان گازهاي گلخانه‌اي، ميزان اشتغال و انرژي تجديد‌پذير در سطح بين‌المللي وضعيت مطلوبي نداشته است كه علت اصلي آن نيز افزايش بي‌رويه جمعيت و اقتصاد نفتي اين كشور مي‌باشد.