سنجش شاخص هاي ذهني كيفيت زندگي شهري با رويكرد شهر سالم مطالعه موردي: شهر بهبهان

چكيده شكل‌گيري ̨ رشد و گسترش مفهوم كيفيت زندگي طي نيم‌قرن اخير ̨ آن را به مفهوم كليدي در عرصه مسائل انساني تبديل نموده است. امروزه با گسترش شهري و افزايش نابرابري‌ها ̨ مطالعات كيفيت زندگي به ابزار مهمي جهت برنامه‌ريزي و مديريت شهرها بدل گشته است. تحليل شاخص‌هاي كيفيت زندگي مي‌توانند مديران شهري را براي شناسايي نواحي نيازمند مداخله ياري نمايد. اين پژوهش در راستاي شهر سالم طرح‌ريزي‌شده است و به لحاظ روش انجام كار ̨ به‌صورت توصيفي و تحليلي صورت گرفته است. به‌منظور كسب اطلاعات لازم جهت شناسايي و آگاهي از وضعيت كنوني كيفيت زندگي شهري در شهر بهبهان ̨ اقدام به برداشت‌هاي ميداني از طريق تهيه و توزيع پرسش‌نامه بر اساس شاخص‌هاي ذهني كيفيت زندگي در قالب 10متغير( امنيت محيطي ̨ تعلق مكاني ̨ مشاركت اجتماعي ̨ آلودگي هوا و صوتي و بصري ̨ بهداشت محيط ̨ اشتغال و رضايت شغلي ̨ درآمد و هزينه ̨ حمل‌ونقل ̨ فضاي سبز ̨ امكانات و خدمات)در سطح شهر بهبهان گرديده است. جهت سنجش شاخص‌هاي ذهني از تحليل‌هاي آماري استفاده‌شده است. مطابق نتايج به‌دست‌آمده رضايتمندي شهروندان از شاخص‌هاي تأثيرگذار در كيفيت زندگي در منطقه 1بيشتر از حد متوسط و در منطقه 2 پايين‌تر از حد متوسط نشان داده‌شده است.از ميان 10متغير ̨ در منطقه 1 ̨ بالاترين ميزان رضايت مربوط به متغير تعلق مكاني است كه اين امر مي‌تواند ناشي از احساس تعلق ساكنين و تمايل به گذراندن اوقات فراغت در منطقه ‌باشد.در منطقه 2بالاترين ميزان رضايت مربوط به متغير بهداشت محيط است كه مي‌تواند متأثر از آب آشاميدني سالم و نظافت معابر در منطقه باشد. همچنين كمترين ميزان رضايت در منطقه 1و2 مربوط به متغير درآمد و هزينه و توزيع ثروت بوده است كه مي‌تواند نتيجه درآمد پايين افراد، هزينه‌هاي زندگي بالا و توزيع نامناسب ثروت و درآمد در جامعه باشد.