ارزيابي مديريت محلي در مناطق روستايي با شاخصهاي حكمروايي مطلوب نمونه موردي: روستاهاي توابع شهرستان چناران

مديريت به عنوان ابزار مهم برنامه‌ريزي، سازماندهي و كنترل امور مي‌باشد كه در مقياس هاي مختلف برنامه ريزي مورد توجه مي باشد. در اين ارتباط در مقياس محلي، نقش مديريت روستايي براي رسيدن به اهداف برنامه‌ريزي و توسعه روستايي مطلوب قابل توجه مي‌باشد. رويكردهاي مختلفي در زمينه مديريت روستايي وجود دارد كه يكي از جديدترين و مهمترين آنها، حكمروايي مطلوب و خوب روستايي مي‌باشد. بر اين اساس هدف اين پژوهش بررسي و تحليل وضعيت موجود مديريت محلي روستاها به لحاظ عملكرد با شاخصهاي 9گانه حكمروايي مطلوب است. براي اين منظور از روش شناسي توصيفي تحليلي، با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و پژوهش ميداني(پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق 12 روستا از بخش مركزي شهرستان چناران مي‌باشد كه 144 نفر از طريق روش نمونه‌گيري كوكران انتخاب و به صورت تصادفي ساده مطالعه شده‌اند. نتايج آزمون T در ارتباط با مقايسه ميانگينها نشان داد كه در اكثريت شاخصها(به جز شاخص عدالت) و گويه‌هاي مرتبط با آن(به جز سه گويه صدور پروانه براي ساختمانها در روستا، برقراري امنيت براي روستاييان، و اعتماد روستاييان به مديران محلي) ميانگينها كمتر از حد متوسط مي‌باشد. همچنين رابطه همبستگي بين شاخصها نيز نشان داده كه از نظر روستاييان تحقق حكمروايي مطلوب در مديريت روستايي، نيازمند وجود همبستگي بين شاخصها مي‌باشد. اجراي مدل اولويت‌بندي ويكور براي مشخص كردن بهترين مديريت روستايي در ارتباط با پياده سازي اصول حكمروايي مطلوب حاكي از آن است كه روستاي يوردچوپان رتبه اول و روستاي نورالدين رتبه آخر به لحاظ پياده سازي شاخصهاي حكمروايي مطلوب در مديريت محلي روستا قرار دارند.