تحليل كيفيت زيستي در شهرهاي كوچك استان گيلان با استفاده از مدلِ مشاركتِ سرمايه‌هايِ اجتماعي

در ارزيابي تحول نظام‌هاي شهري، كمتر به نظريه‌هايي همچون «تحليل جايگاه سرمايه‌هاي اجتماعي» در بُعد كيفي آن توجه شده و يا در صورت بررسي، تحليلي همه جانبه و بهره‌گيري از شاخص‌هاي اساسي پيرامون مفاهيم «سرمايه اجتماعي» و «كيفي» بويژه در مورد شهرهاي كوچك مقياس مد نظر نبوده است. از اين‌رو هدفِ مقاله حاضر، ارزيابي كيفيت زندگي در شهرهاي كوچك استان گيلان با تأكيد بر شهرهاي املش، ماسال، تالش، رضوانشهر، سياهكل و فومن با رويكرد مشاركت در شكل گيري سرمايه‌هاي اجتماعي است. روش انجام پژوهش حاضر توصيفي تحليلي، مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي اسنادي، بررسي‌هاي ميداني و تحليل‌هاي استراتژيك بود. در نهايت با استفاده از الگوي برنامه‌ريزي استراتژيك با SWOT، وزن‌دهي به هر كدام از متغيرها صورت گرفت و استراتژي مناسب بر اساس مطالعات فضايي ارائه شد. نتايج پژوهش نشان داد كه ميانگين كلي ويژگي‌هاي كالبدي فضايي در محدوده مورد مطالعه از نظر مديران 2.84، از ديد شهروندان برابر با 2.36 و از نظر كارشناسان شهري 2.41 مي‌باشد. همچنين، در بين شهروندان و كارشناسان شهري زيرشاخص هاي مشاركت (2.86) و فضاهاي سبز (2.97) بيشترين امتياز را به لحاظ شاخص‌هاي كيفيت زيستي دارند. همچنين به استناد ضريب همبستگي پيرسون بدست آمده براي شاخص‌هاي ارتقاء كيفيت زيستي و سرمايه‌هاي اجتماعي مي‌توان گفت كه بين اين شاخص‌ها و مقياس جمعيتي شهرهاي مورد بررسي، ارتباط مثبتي وجود دارد.