واكاوي عوامل فردي موثر در انتقال يادگيري كاركنان شهرداري تهران

هدف اين مطالعه، شناسايي و بررسي عوامل فردي مؤثر در انتقال يادگيري به محيط كار براي بهبود عملكرد و توسعه شايستگي هاي مرتبط با حوزه ي شغلي مي باشد. روش پژوهش پيمايشي و جامعه ي آماري كليه كاركنان حوزه حمل و نقل و ترافيك استان تهران به تعداد 910 نفر مي باشد. نمونه آماري به شيوه ي نمونه گيري خوشه اي تك مرحله اي از طريق فرمول كوكران و به تعداد 270 نفر (كاركناني كه حداقل6 ماه و حداكثر يكسال از گذراندن دوره هاي آموزشي آنها گذشته)، انتخاب شدند. گردآوري داده ها به صورت مطالعات كتابخانه اي و تحقيق ميداني از طريق پرسشنامه ي محقق ساخته با تائيد روايي محتوا توسط چند تن از محققان علوم تربيتي و مديريت و پايايي ابزار با ضريب آلفاي كرونباخ (0.77) بدست آمد. به منظور شناسايي عوامل فردي از تحليل عامل اكتشافي و تحليل عامل تاييدي و براي تعيين مناسب ترين عامل ها از چرخش واريماكس استفاده شد. نتايج حاصل نشان داد: مولفه هاي خودكارآمدي، انتظارات از نتايج عملكرد، توانايي شناختي، نگرش شغلي، جهت‌گيري، تعهد سازماني، آمادگي يادگيرنده، ويژگي‌هاي شخصيتي، منبع كنترل، احساس مثبت، خودآگاهي، ويژگي‌هاي جمعيت شناختي، دريافت از منابع يادگيري، گشودگي تجربه، انگيزش انتقال، سودمندي و ارزش ادراك شده و هدف محوري غير از مولفه هاي مقاومت در برابر تغيير و سطح انگيزش، از عوامل فردي مؤثر بر انتقال يادگيري مي‌باشند. براساس نتايج به دست آمده از آزمون فريدمن نيز عامل«تعهد سازماني» با ميانگين 12.76 بيشترين تأثير و عامل«سطح انگيزش» با ميانگين 4.58 كمترين تأثير را بر انتقال يادگيري داشته است.