آسيب شناسي عملكرد نظام آموزش عالي با محوريت توسعه منابع انساني

پژوهش حاضر با هدف شناسايي و بررسي آسيب هاي مرتبط با عملكرد نظام آموزش عالي در زمينه توسعه منابع انساني استان يزد با بكارگيري پارادايم كيفي و اصول نظريه مبنايي يا داده بنياد و ارائه پيشنهاداتي به منظور اتخاذ راهكارهاي مناسب جهت جبران و رفع آسيب ها و نقاط ضعف شناسايي شده، انجام شد. اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع پژوهش هاي كاربردي و از لحاظ نحوۀ گردآوري اطلاعات از نوع تحقيقات توصيفي و غيرآزمايشي است. داده هاي مورد نياز اين مطالعه از طريق انجام مصاحبه عميق و نيمه ساختارمند با 45 نفر از خبرگان، نخبگان، سياست گذاران، برنامه‌ريزان و مديران استاني، متخصصان و كارشناسان منابع انساني استان كه به نوعي در فرايند توسعه منابع انساني استان يزد دخيل بودند، با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند جمع آوري شد. تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل مقايسه مداوم به شيوه استراوس و كوربين انجام شد. بر اساس يافته هاي اين مطالعه، اصلي‌ترين آسيب‌هاي وارد بر عملكرد نظام آموزش عالي در زمينه توسعه نيروي انساني استان يزد، ضعف منابع و كاركرد آموزشي موسسات آموزش عالي استان، نامناسب بودن سياست هاي توسعه علم و فناوري و عدم توجه به آمايش در نظام آموزش عالي بود. بر اين اساس مهم ترين راهكارها در جهت كاهش ميزان آسيب هاي نظام آموزش عالي در زمينه توسعه منابع انساني استان يزد، برقراري سازوكارهايي به منظور ايجاد ارتباط بين دانشگاه و بخش هاي اقتصادي استان، اجراي مطالعات آمايش در نظام آموزش عالي و بازنگري در شيوه هاي آموزشي پيشنهاد شده است.